بررسي رابطه بين يادگيري مشاركتي و مهارت هاي اجتماعي با شادكامي و پيشرفت تحصيلي اعضا نوجوان كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان

مي توان گفت كه زندگي در دوران تحصيل يكي از مهمترين ابعاد زندگي اشخاص است كه بر ساير ويژگي هاي آن ها تأثير فراوان دارد. يكي از مسائل و مشكلات اساسي دانش آموزان در دوران تحصيلي كه نظر بسياري از پژوهشگران و روانشناسان را به خود جلب كرده است، ميزان شادكامي آنان مي باشد. شادكامي ، به عنوان يكي از نيازهاي اصلي رواني انسان شناخته شده است كه تا حد زيادي بر زندگي افراد تاثير مي گذارد. مي توان گفت شادكامي عامل مهمي در زندگي است كه در آن همواره فرد در مورد زندگي خود و ديگران حس خوبي داشته، عواطف منفي را از خود دور كرده و ضعف هاي خود را مي پذيرد. هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين يادگيري مشاركتي و مهارت هاي اجتماعي با شادكامي و پيشرفت تحصيلي اعضا نوجوان كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان است و شامل تحقيقات توصيفي - همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش متشكل از اعضا نوجوان كليه مراكز كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان استان كرمانشاه در سه ماهه دوم سال 1400 به تعداد 200 نفر است. نمونه آماري بر اساس كرجسي و مورگان (1970) 127 نفر در نظر گرفته شد. روش نمونه گيري شيوه در دسترس بود. جهت گردآوري اطلاعات از پرسشنامه هاي شادكامي آراگيل ولو (1989)، پيشرفت تحصيلي دانش آموزان فام و تيلور (۱۹۹۹)، يادگيري مشاركتي چو و پاولي (2006) و مهارت هاي اجتماعي نوجوانان ايندربيتزن و فوستر (1992) استفاده شد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد، 18 درصد از تغييرات متغير ملاك يعني شادكامي و 14 درصد از تغييرات متغير ملاك يعني پيشرفت تحصيلي مي تواند توسط يادگيري مشاركتي و مهارت هاي اجتماعي تبيين شود (01/0 p). با توجه به نتيجه آزمون همبستگي، بين يادگيري مشاركتي و شادكامي با ضريب همبستگي 182/0 (182/0=r) در سطح 99% رابطه مثبت معناداري وجود دارد. بين يادگيري مشاركتي و پيشرفت تحصيلي با ضريب همبستگي 376/0 (376/0=r) در سطح 99% رابطه مثبت معناداري وجود دارد. بين مهارت هاي اجتماعي و شادكامي با ضريب همبستگي 443/0 (443/0=r) در سطح 99% رابطه مثبت معناداري وجود دارد.