بايسته هاي كنشگري هنرمندان در بهبود آسيب هاي اجتماعي

آسيب هاي اجتماعي واقعيتي آشكار در زندگي انسان است و به مفهوم نقض ارزش هاي حاكم بر جامعه تعريف مي شود. هنر نيز توانايي مبتني بر حس زيبايي شناختي انسان است كه سرانجام به انتقال پيام هاي مهمي از هنرمند به مخاطب منجر مي شود. اين پژوهش كه با روش توصيفي-تحليلي و با بهره گيري از منابع دسته اول پژوهشي در پرتو استفاده از رويكرد پژوهش هاي ميان-رشته اي نگاشته شده، دريافته است كه يكي از راهبردهاي مهم مديريت آسيب هاي اجتماعي، استفاده از توانمندي هاي هنرمندان در اين باره است. اين پژوهش كه با روش توصيفي-تحليلي نگاشته شده، دريافته است كه مهم ترين جلوه هاي توانمندي هنرمندان در برابر آسيب هاي اجتماعي، بازتاب عيني آسيب هاي اجتماعي در توليدات هنري، نمايش پيامدهاي ناگوار آسيب هاي اجتماعي و نيز بازتاب آسيب هاي اجتماعي نوپديد است. با اين وجود چالش هايي همانند نبود زيرساخت هاي لازم براي كنشگري هنرمندان و نيز پديد آمدن گسست ميان هنرمندان و جامعه در برابر استفاده از توانمندي هاي هنرمندان در برابر آسيب هاي اجتماعي وجود دارد. افزايش حساسيت هاي نهادهاي حاكميت و جامعه مدني در قبال آسيب هاي اجتماعي و دستيابي به راهكارهاي روزآمد مديريت آسيب هاي اجتماعي بخشي از دستاوردهاي كنشگري هنرمندان در اين باره است.