نقش نظريه هاي پزشكي قانوني در اثبات جنايت عمدي و غيرعمدي در نظام حقوق كيفري ايران

پيشرفت علوم و فنون در تمامي زمينه ها باعث شده كه در بسياري از اختلافات، دادرس بدون رجوع به اشخاص خبره نتواند به طور كامل و صحيح جنبه هاي موضوعي اختلاف را درك نمايد و ناچار شود راي خود را با نظر اشخاصي بيارايد كه به دليل داشتن تخصص در علم يا فن خاص و يا حتي داشتن تجربه، تبحر و مهارت توانايي لازم را براي روشن كردن عناصر موضوعي مربوط به اختلاف دارا مي باشند، كارشناسي به خصوص در امور كيفري از جايگاه مهمي برخوردار است از جمله پزشكي قانوني كه ابزاري در دست قاضي براي حصول علم مي باشد و اين علم تخصصي مي تواند قاضي را در وصول به حقيقت رهنمون سازد. در واقع اين ابزار، زبان واقعيات و امارات است. هدف پژوهش حاضر كه به روش توصيفي و تحليلي مي باشد، اثبات جنايات عمدي يا غير عمدي با تكيه بر نظريه هاي پزشكي قانوني مي باشد. نتايج تحقيق نشان داد كه كه نظريه كارشناسي در اثبات جنايات عمدي يا غير عمد قاطع دعوا نيست؛ اما اعتباري دارد كه گاهي تكليف قطعي دعوا را روشن مي كند. اعتبار اين نظريه بسته به نگاهي است كه دادرس بدان داشته و قناعت وجداني است كه از آن كسب مي كند. امكان اعتراض به بدين آراء نيز ضامن حقوق طرفين و حفظ بي طرفي قضات است.