كاربست گزاره هاي فقهي در تعالي و بهزيستي حقوق خانواده ( رويكرد اخلاقي )

در حقوق اسلام وقتي از حقوق خانواده سخن مي گوئيم لاجرم به گزاره هاي حقوقي برخورد مي كنيم كه اين گزاره ها خود ابتناي بر طيفي از هنجارهاي اخلاقي دارند. در واقع مي توان فراتر از ابتنا از يك پيوند وثيق و محكم بين گزارهاي فقهي و اخلاقي سخن گفت و ادعا كرد. اين پيوند در تمامي مباحث و احكام فقهي جاري است و از امتيازات حقوق اسلام به شمار مي رود. اين نوشتار قصد دارد تعامل و پيوند اين دو ساحت فقهي و اخلاقي را مورد واكاوي قرار دهد و مسائلي كه در حوزه حقوق خانواده مخصوصاً نهاد نكاح و طلاق قرار مي گيرد را از اين جهت و مقصد بنگرد و به اين سوال پاسخ دهد كه كاربست اين قواعد اخلاقي در اين مباحث در چه سطحي مورد توجه قانون گذار اسلام بوده است. بدون ترديد نهادهائي همچون تكاليف متقابل زن و شوهر نسبت به يكديگر در حسن معاشرت، التزام به اجراي عدالت بين همسران در نكاح، پرداخت مهر از جمله مهرالمثل و مهرالمتعه ما را به اين سوي رهنمون مي سازد كه پيوند و تعامل ظريفي بين اخلاق و فقه خانواده استوار است.