استفاده از روش هاي داده كاوي و الگويابي مكاني – زماني در بررسي لرزه خيزي محدوده ي اطراف سامانه ي گسلي كازرون

در اين تحقيق، الگوي مكاني – زماني لرزه خيزي در اطراف سيستم گسلي فعال كازرون، با استفاده از روش هاي بارز سازي الگو و داده كاوي مكاني و زماني، مورد بررسي قرار گرفته است. به اين منظور، زلزله هاي رخ داده در محدوده اطراف اين سيستم گسلي و در بازه زماني 2023-2006 مورد تحليل قرار گرفته است. در تحليل اين داده ها از روش هاي تحليل مكاني و زماني، از جمله تحليل تراكم نقطه اي رومركز زلزله ها، تحليل مكاني نزديكترين همسايه و تحليل روند مهاجرت لرزه خيزي، استفاده شده است. نقشه هاي تراكم رومركزي زلزله ها در بازه هاي زماني مختلف، نشان مي دهند كه الگوي لرزه خيزي در اين ناحيه غير يكنواخت بوده و با زمان تغييرات واضحي نشان مي دهد. همچنين، بررسي روند جابجا شدگي رومركز زلزله هاي متوالي نيز نشان از ماهيت قطعه بندي شده ي گسل ها در اين ناحيه داشته و نشان مي دهد زلزله هاي متوالي، به ويژه زلزله هاي با بزرگاي بيشتر، با فواصل نسبتاً زياد جابجا مي شوند و اين جابجايي ها عمدتاً در راستاهايي موازي با روند كلي و غالب گسل هاي ناحيه رخ مي دهد. نتايج كلي حاصل از اين تحقيق گوياي اين واقعيت است كه روش هاي كمّي داده كاوي مكاني و زماني، مي تواند در شناخت الگوي رخداد زلزله ها و فهم بهتر رفتار لرزه خيزي گسل هاي لرزه زا در نواحي فعال زمين ساختي، به طور قابل اعتمادي مورد استفاده قرار گيرند.