تمركز زدايي و تمركز گرايي در مسير تحقق مديريت يكپارچه شهري

Decentralization and centralization in the integrated urban management

شهرها اصلي ترين ميراث تمدني بشريت به شمار مي روند به همين دليل شكوفايي تمدن ها پيوسته با بالندگي شهرها همراه بوده است. با پيشرفت جوامع و توسعه شهرها، انسان با مسائل و مشكلات بزرگتري روبرو شده است. امروز بخش زيادي از جمعيت جهان و كشورمان در شهرها زندگي مي كنند. اين در حالي كه رشد شتابان افزايش جمعيت شهري در كنار فراهم آوردن فرصت هاي مختلف اقتصادي و اجتماعي منجر به پيدايش چالش هاي متعدد در زمينه هاي مختلف ازجمله محيط زيست، حمل و نقل، كالبد، اجتماع شهري و .... شده است. در اين شرايط دست يابي به يك الگوي مناسب مديريت و برنامه ريزي شهري مي تواند داراي اثرات معنا دار بر حل مشكلات و چالش هاي مذكور باشد. مديريت يكپارچه شهري به عنوان يك سازو كار اثر بخش در برخي از كشورهاي جهان براي رفع مسائل شهري به كارگرفته شده است. ليكن در كشورما به رغم آن كه مفهوم مذكور با ادبيات مختلف از سوي سياست گذران، مديران و متخصصان مطرح شده، دست آورد چنداني نداشته است. در اين مقاله فقدان رويكرد تمركز زدايانه از سوي دستگاه هاي ملي و عدم تعهد دستگاه هاي شهري به يك رويكرد تمركز گرايانه در مسائل شهري به عنوان چالش اصلي در مسير تحقق مديريت يكپارچه شهري مورد بررسي قرار گرفته است