تحليل فازي عوامل موفقيت مديريت شهري براساس شاخص هاي شهرهاي آينده

هدف اصلي اين پژوهش، تحليل فازي عوامل موفقيت مديريت شهري براساس شاخصهاي شهرهاي آينده است. تحقيق حاضر از لحاظ هدف، از نوع تحقيقات كاربردي و از نظر نوع روش، روش تحقيق توصيفي - پيمايشي، محسوب ميگردد. ابزار جمع آوري داده ها شامل فيش برداري و پرسشنامه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، خبرگان حوزه مديريت شهري هستند. از روش نمونه گيري هدفمند براي انتخاب افراد نمونه استفاده شد. براي تحليل داده ها از نرم افزار سوپردسيژن استفاده شد. در گام نخست با مرور ادبيات موضوع و تحقيقات انجام شده تعداد زيادي شاخص از ادبيات موضوع استخراج گرديد. در ادامه مدل مديريت شهري براساس شاخص هاي شهرهاي آينده با استفاده از تحليل شبكه فازي رتبه بندي شدند. در پژوهش حاضر عوامل در شش سطح قرار گرفته اند. به نحوي كه حقوق و قوانين و مقررات در سطح آخر و توريسم در سطح اول قرار گرفت. در ادامه پژوهش از رويكرد آينده نگارانه بهره گرفته شده است. بررسي نتايج بدست آمده از جدول فوق حقوق و قوانين و يادگيري اجتماعي و آموزش با نمره 22 تأثيرگذارترين عامل گزارش شدند. همچنين توريسم با مجموع 17 در بين عوامل، در اولويت اول تأثيرپذيري قرار گرفت. درجه مطلوبيت ماتريس اثرات بهينه شدگي 100 درصد برخوردار بوده كه حاكي از روايي بالاي پرسشنامه و پاسخ هاي مربوط به آن است. براساس بردار ويژه بدست آمده: محيط زيست با وزن نرمال 0/358 از بيشترين اولويت برخوردار است. كالبد شهري با وزن نرمال 0/267 در اولويت دوم قرار دارد. حمل و نقل با وزن نرمال 0/241 در اولويت سوم قرار دارد. اقتصاد با وزن نرمال 0/134 از كمترين اولويت برخوردار است.