تحليلي بر اولويت بندي تحقق صنعت گردشگري در شهرهاي آينده ايران

صنعت گردشگري ارتباطات گسترده اي با بخش هاي اقتصادي، اجتماعي و غيره دارد. امروزه صنعت گردشگري به عنوان يك پديده اجتماعي ـ اقتصادي به يكي از بزرگ ترين بخش هاي اقتصادي كه درآمد، شغل و مبادلات ارزي را براي بسياري از كشورها فراهم مي كند، تبديل شده است. شهرهاي آينده با تكنولوزي و فناوري اطلاعاتي كه در اختيار دارند زيرساخت هايي را براي تحقق صنعت گردشگري فراهم مي آورند. هدف از اين پژوهش بررسي اولويت هاي تحقق حكمروايي محلي از ديدگاه كنشگران بخش هاي دولتي، خصوصي و پژوهشگران حوزه گردشگري، برنامه ريزي شهري و طراحي شهري است. بدين منظور مجموعه عوامل تأثيرگذار در تحقق صنعت گردشگري در شهرهاي آينده ايران از پيشينه مطالعه استخراج و پس از پالايش و دسته بندي 33 عامل كليدي منطبق با عوامل اقتصادي، عوامل سياسي، عوامل طبيعي و محيطي، عوامل فرهنگي و اجتماعي، عوامل كالبدي، عوامل زيست محيطي، عوامل زيرساختي و رفاهي، عوامل برنامه ريزي و نهادي انتخاب شد. سپس 33 نفر از خبرگان و كنشگران صاحب نظر به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و گزاره هاي استخراج شده را با بهره گيري از جدول كيو اولويت بندي كردند. داده هاي جمع آوري شده در نرم افزار Q Methodology و با روش تحليل مؤلفه هاي اصلي PCA و چرخش واريماكس مورد تحليل قرار گرفتند. بر اساس يافته هاي پژوهش مي توان اذعان كرد. بر اساس يافته هاي تحقيق مي توان اذعان كرد سه نوع ديدگاه متفاوت در خصوص اولويت هاي تحقق صنعت گردشگري در شهرهاي آينده وجود داشته و ابعاد برنامه ريزي و نهادي و اجتماعي و فرهنگي به ترتيب در هر كدام از اين گروه ها مورد تأكيد قرار گرفته است.