واكاوي نقش داداپيشگي شاهان براي حفظ هويّت شاهي در شاهنامه

دادپيشگي همواره يكي از دغدغه‌هاي اصلي بشر در طول تاريخ بوده است؛ از اين رو عدالت و دادگري در آثار بسياري از انديشمندان، شاعران و نويسندگان بازتاب يافته است. دادگري را مي‌توان مهمترين نقطه حاكميت و امنيت هر حكومتي دانست. اين مفهوم، يعني عدالت، بخشي از هويت ايراني شاهان است. هدف از پژوهش حاضر كه به شيوۀ توصيفي- تحليلي صورت گرفته است، واكاوي نقش داداپيشگي شاهان براي حفظ هويّت شاهي در شاهنامه است. فردوسي در سراسر اثر ارزشمند خود، شاهنامه، بسيار واژۀ داد را به كر برده است. وي بارها در شكل‌هاي گوناگون به اهمّيّت و جايگاه داد اشاره داشته است. به نظر مي‌رسد، نقش دادگري شاهان در شاهنامه را مي‌توان در سه دستۀ كلّي جاي داد: الف) دادگري اصلي جدانشدني براي پادشاهي، ب) نتايج نيك دادگري و ج) نتايج شوم بيداد.