مطالعه ازمايشگاهي جداسازي پارازايلن از مخلوط زايلن ها با استفاده از يك جاذب صنعتي

در اين پژوهش جذب سطحي پارازايلين، متازايلين، اورتو زايلين و اتيل بنزن بر روي دو نسل از زئوليت هاي تبادل يوني شده در فاز مايع در دماي 175 درجه سانتي گراد و فشار 9 بار مورد مطالعه قرار گرفته است، هدف بررسي تفاوت هاي ميان اين دو نسل از جاذب و مقايسه آن ها است. ايزوترم هاي جذب تك جزيي در حالت ناپيوسته و پس از رسيدن به تعادل اندازه گيري شده اند، داده هاي حاصل از آزمايش ها با استفاده از مدل هاي ايزوترم لانگموير، فرندليچ و تمپكين توصيف شده اند كه از ميان اين سه مدل، مدل لانگموير بهترين تطابق را براي داده هاي به دست آمده داشته است. ظرفيت اشباع جذب جاذب براي همه اجزا تقريبا مشابه بوده است و پارازايلين نسبت به اورتو زايلين، متازايلين و اتيل بنزن جذب قوي تري داشته است.