بررسي تأثيرات ادبيات فارسي در مقتل‌نگاري درمقايسه‌با ادبيات عرب

مقتل‌نگاري يكي از شُعب مهم تاريخ‌نگاري اسلامي ؛ موسوم به مكتب كوفه مي‌باشد.نظر به فوق العاده بودن حماسۀ عاشورا و مقتل الحسين(ع) و با توسعۀ مناطق اسلامي به‌ويژه در شرق حاكميت اسلامي و با توجه به بالندگي و محتواي غني ادبيات فارسي، خصوصاً در بُعد حماسي و احساسي و شباهت آن به شرايط زباني موسوم به ايام العرب،تاثيرات متقابل در شيوۀ تاريخنگاري در همۀ شقوق،امري بديهي بود؛خاصّه آن كه اغلب مؤلفين و مدوّنين مكتب كوفه و عراق،مانند ابوالفرج،بَلاذري،تِرمذي،ابن ماجه و... مانند بسياري از دانشمندان نام مسلمان،اصالتي غيرعربي و ايراني داشتند.توجه به ترجمۀ آثار از فارسي به عربي و بالعكس و رونق آن در ماجراي نهضت ترجمه، باعث بالندگي شيوۀ نگارش اين نوع از تاريخنگاري مي گرديد و در اين ميان،طبعا تاثيرات شيوۀ نگاشتن تاريخ مقتل به جهت تاكيد بر حماسه و احساس،با عنايت به تقارب شكلي موجود در ادبيات عرب و ايران،بديهي مي نمود و در نتيجه، آثار خود را در نوع نگارش تاريخ مقتل ، بروز داده و نتيجه ،باعث آشكارشدن شيوه ادبيات فارسي در مقتل گرديد.بنابراين پژوهش حاضر در صدد تبيين و تحليل اين مسئله بود و در صدد بررسي همه‌جانبه اين تأثيرات به‌ويژه در مقايسه با ادبيات عرب مي‌باشد. اميد كه مورد استفاده دانشوران قرار گيرد. والله المستعان