تداومات و ابداعات عزاداري بر سيدالشهدا سلام‌الله‌عليه در دوران صفويه

تحليل و شناخت مسائل مربوط به هيأت در هر دوره از تاريخ در بهبود جلسات عزاداري در عصر كنوني كمك شاياني مي‌كند. كاركرد اصلي پژوهش پيش رو ارائه گزارش و تحليل پيشينه عزاداري بر سيدالشهداء «سلام‌الله‌عليه» در عصر صفويان است. مهم‌ترين محورهايي كه در اين بازه زماني به آن پرداخته خواهد شد نقد و بررسي اقامه عزا در دو جنبه «تداومات اقامه عزا در عصر صفوي» و «ابداعات اقامه عزا در عصر صفوي» با رويكرد تعريف، ساختار و كاركرد مجالس عزا مي‌باشد. بدين منظور ابتدا گزارش‌هايي كه مربوط به مؤلفه‌هاي هر يك از دو جنبه مذكور است گردآوري شده، سپس با روش توصيفي-تحليلي مورد نقد و تحليل قرار مي‌گيرد. بر اين اساس مواردي همچون دسته‌هاي عزاداري، اهتمام به شعر و روضه‌خواني، ارجحيت مناسبات مذهبي بر مناسبات ملي و... از جمله تداومات اقامه عزا در دوران صفويه و مواردي همچون مردمي‌سازي جلسات عزا، حمايت خاص از شاعران و مرثيه خوانان، ايجاد شكل و شمايل در عزاداري و نيز شكل‌گيري تكيه‌ها از جمله ابداعات اقامه عزا در اين عصر است. همچنين جهت بهبود هيئآت و مجالس حسيني در عصر كنوني، به دلالت‌هاي مثبت و منفي گزاره‌هاي فوق پرداخته شد.