صورت‌ و سيرت‌ هيئات مذهبي در گذر تاريخ از منظر معارف اسلامي

جهت تحليل و بررسي هر امري، بايد اركان و پايه‌هاي اصلي آن را شناخت. در اين صورت است كه به هنگام تزاحم، توان تشخيص اولويت‌ها و تقديم اهم بر مهم، وجود خواهد داشت. در دايره دين، ظاهر و باطن، صورت و سيرت و احكام و اخلاق و عقايد درهم‌تنيده هستند و عميق‌ترين معارف در ظاهري‌ترين مراتب اعمال بيان شده است. در همين راستا يكي از مسائل مهم در هيئات و آيين‌هاي حسيني نيز، توجه به ظاهر و باطن يا همان صورت‌ و سيرت‌ است. مراد از صورت‌ها، همان ظواهر و قالب‌ها هستند و مقصود از سيرت‌ها، همان روح كلي، باطن و حكمت موجود در وراي اعمال و افعال هستند. صورت‌ها وظيفه دارند سيرت‌ها را انعكاس دهند. اين پژوهش در صدد آن است كه با رويكرد توصيفي-تحليلي و با استفاده از روش كتابخانه‌اي در گردآوري داده، پس از توصيف مجالس و هيئات مذهبي در يك سير منسجم تاريخي، تعدادي از مهم‌ترين صورت‌ها و سيرت‌هاي آن‌ها را باتوجه‌به معارف اسلامي برگرفته از آيات و روايات، مورد تحليل و بررسي قرار دهد.