اثر تغذيه سولفات روي بر گروه هاي سولفهيدريل ، نشت يوني و كسر مولي كلسيم در دو رقم زيتون تحت تنش شوري در محيط هيدروپونيك

هدف از اين آزمايش بررسي نقش سولفات روي در شرايط تنش شوري بر روي گروه هاي سولفيدريل (SH) ، نشت يوني و كسر مولي كلسيم در دو رقم زيتون مي باشد. اين آزمايش به صورت فاكتوريل با سه فاكتور در قالب طرح كاملأ تصادفي با سه تكرار در شرايط گلخانه ي در محيط هيدروپونيك انجام شد. فاكتور اول شامل رقم زيتون در دو سطح (كنسرواليا و فرا نتويو)، فاكتور دوم تنش شوري ( محلول غذائي حاوي نمك كلريد سديم در محيط حاوي ماسه و پرليت به نسبت 1به 1تزريق مي شد) در چهار سطح (0، 40، 80 و 120 ميلي مولار كلريد سديم) و فاكتور سوم تيمار سولفات روي آبدار (ZnSO4.7H2O ) در سه سطح ( 0، 1 و 5 ميكرومولار) (سولفات روي در سطوح ذكر شده تهيه و به محلول غذائي اضافه مي شد) بود. نتايج نشان داد كه با افزايش سطح شوري، كسر مولي كلسيم در برگ در هر دو رقم كاهش معني داري يافت. به علاوه، رقم فرانتويو در تمام سطوح شوري داراي كسر مولي كلسيم برگ بالاتري در مقايسه با رقم كنسرواليا بود. ضمنا با افزايش سطوح شوري كسر مولي كلسيم ريشه كاهش يافت. با افزايش شوري غلظت گروه هاي سولفهيدريل ريشه در هر دو رقم كاهش معني داري يافت، در عين حال غلظت گروه هاي سولفهيدريل در ريشه رقم فرانتويو بالاتر از رقم كنسرواليا بود. با افزايش سطح شوري در هر دو رقم، ميزان تراوش غشاء ريشه افزايش يافت، و اين در حالي است كه با كاربرد روي در هر دو رقم، ميزان تراوش غشاء ريشه كاهش پيدا كرد. همچنين، ميزان تراوش غشاء ريشه در رقم كنسرواليا بالاتر از رقم فرانتويو بود، كه نشان دهنده اين است رقم كنسرواليا بيشتر تحت تاثير صدمه اكسيداتيوي قرار گرفته و در نتيجه به شوري حساس تر مي باشد. در اين بررسي رقم فرانتويو متحمل به شوري در غلظت 40 ميلي مولار كلريد سديم بود و مصرف روي با غلظت 5 ميكرومولار باعث افزايش تحمل به شوري بالاتري در رقم فرانتويو نسبت به رقم كنسرواليا شده است.