مباني نظري عدالت ترميمي در معماري آموزشي

عنايت به راه­هاي كنترل خشونت در مدارس سالهاست كه مورد توجه مسئولان و مربيان است. در اين بخش نگاهي به سير تحول برخوردها در مدارس و نظريه هاي به­كار رفته مانند نظريه پنجره شكسته، همچنين سياست تسامح صفر نشان مي دهد كه نظام كيفري و تنبيهي به طور خاصه در مدارس، بيشتر اوقات به تنهايي راه حل مناسبي براي تحقق عدالت نيست. اين نظريه و سياست جايي براي اصلاح افرادي كه به هر دليلي دچار رفتار پرخاشگرانه در جامعه شده اند در نظر نگرفته است و فرصتي براي اصلاح و جبران به آنان نمي دهد و تنها ابزاري است كه به ظاهر از بروز رفتارهاي پرخاشگرانه توسط ساير افراد پيشگيري مي كند. هر چند كه براي رسيدن به امنيت و عدالت اجتماعي نمي توان نظام كيفري را حذف و ناديده گرفت، اما تجربه مدارس در اين 30 سال اخير نشان داده است كه عدالت ترميمي در بيشتر اوقات مقدم بر عدالت جزايي و كيفري است. روش تحقيق، در اين مقاله توصيفي- تحليلي از جنبۀ كاربردي است. هدف اصلي نيز يافتن الگويي است كه بر اساس راهكارهاي پيشنهادي در حوزۀ معماري آموزشي كه بتواند مبنايي براي عدالت ترميمي در معماري باشد. در اين پژوهش با استفاده از روش سوآت به بررسي و مطالعه راهبرد نقاط ضعف داخلي و تهديدات بيروني و راهبرد نقاط قوت داخلي و تهديدات بيروني، راهبرد نقاط ضعف داخلي و فرصت هاي بيروني و راهبرد نقاط قوت داخلي و فرصت هاي بيروني براي تحقق عدالت ترميمي در معماري آموزشي پرداخته شده است. انتظار مي رود اين مقاله الگويي براي ارزيابي قابليت رخنمود معماري عدالت ترميمي در مدارس و لزوم توجه به آن توسط مسئولين و طراحان باشد.