تأثير رهبري اخلاقي بر رفتار نوآورانه كاركنان در سازمان هاي دولتي با نقش ميانجيگري عدالت سازماني

امروزه در تجزيه و تحليل سازمانها ارزش هاي اخلاقي به عنوان يكي از مهمترين موضوعات رفتار سازماني، نقش حياتي در بهبود عملكرد و كاهش خروجي هاي نامطلوب سازمان نظير روحيه ضعيف، بهره وري پايين، تعارض بين افراد و گروه ها و درنتيجه رشد، بالندگي و پيشرفت سازمان ايفا مي كند. براين اساس، رهبري و مديريت، تنها با آگاهي عمومي و تخصصي و كسب مهارتهاي انساني، ادراكي و فني به سامان نمي رسد، بلكه عمل مديريت مقوله اي است كه براي انجام دادن هر كار، بعد اخلاقي نيز به همراه داشته و مي تواند بر فضاي اخلاقي سازمان تأثيرگذار باشد. از اين رو، پرداختن به رهبري اخلاقي در اين عرصه از ضرورت بيشتري برخوردار بوده و پيش نياز برنامه ريزان اين حوزه به شمار مي رود. بنابراين، با عنايت به اهميت رهبري اخلاقي در توسعه رفتار نوآورانه، اين مقاله درصدد است، نقش و تأثير رهبري اخلاقي بر رفتار نوآورانه كاركنان در سازمان هاي دولتي با ميانجي عدالت سازماني را مورد بحث و بررسي قرار دهد. روش اين مطالعه با توجه به گزاره هاي تحقيق، از نوع توصيفي- تحليلي است كه به صورت كتابخانه اي و تحليل كتب، مقالات و پايان نامه هاي كارشناسي ارشد و رساله دكتري مورد پژوهش انجام شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه رهبري اخلاقي بر رفتار نوآورانه كاركنان تأثير معني داري داشته و ادراك عدالت سازمان آن را تبيين مي كند. با توجه به يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه استفاده از سبك رهبري اخلاقي توسط مديران مي‌تواند زمينه را براي توسعه رفتارهاي نوآورانه كاركنان فراهم نمايد. بنابراين به منظور افزايش سطح ادراك كاركنان از عدالت، به مديران سازمان توصيه مي‌گردد استانداردها و خط مشي هاي اخلاقي را در تعامل با كاركنان رعايت نمايند.