عنوان: چگونه توانستم كم رويي و كم توجهي حميدرضا دانش آموز پايه ي دوم دبستان شهيد باقري را بهبود ببخشم؟

انسان، موجودي اجتماعي و نيازمند ارتباط با ديگران است و خجالت و كمرويي، مانعي براي اين ارتباط و ترقي به شمار مي‌آيد. اين مسئله استعدادها را سركوب و به قابليت‌هاي پنهان آدمي، فرصت بروز نمي‌دهد. لذا پژوهشي با هدف بررسي كم-رويي و علل آن در دانش آموز پايه دوم دبستان شهيد باقري روستاي احمد كندي انجام دادم روش مورد استفاده در پژوهش حاضر، كيفي، توصيفي تحليلي مي باشد و گردآوري داده‌ها از طريق منابع پژوهشي مانند همكاران، مشاور، همكلاسي‌ها، والدين دانش‌آموز، و منابع معتبر علمي بدست آمد. بسياري از دانش آموزاني كه در مقايسه با هم كلاسي هايشان، در كلاس غيرفعال اند، از نظر آموزشي و اجتماعي از رفتار مناسبي برخوردارند، اما نسبت به ديگر دانش آموزان آرام تر بوده ، از انجام كار با ديگران سرباز مي زنند. بعضي از اين دانش آموزان به درجات مختلف ، با مشكل خجالتي يا گوشه گير بودن مواجه اند و عده كمي از آن ها ممكن است به سمت اسكيزوفرني سوق پيدا كنند. اين مقاله حد واسط اين دو گروه از دانش آموزان را مد نظر قرار داده است، دانش آموزاني كه عموماً به عنوان بچه هاي كمرو (فاقد اعتماد به نفس و نگران از نظر اجتماعي ) يا گوشه گير (كساني كه حاضر جواب نيستند، تمايلي به برقراري ارتباط ندارند و خيالباف اند) شناخته مي شوند. با ريشه‌يابي مسئله مورد نظر و عوامل مؤثر در اين امر، مشكل كمرويي دانش‌آموز مورد بررسي قرار گيرد نتايج تحقيق حاضر نشان داد با ارائه راهكارهايي مثل محول نمودن مسئوليت‌هاي مختلف به دانش‌آموز، دادن اعتماد به نفس به وي، تشويق زباني و اهداء جايزه به او، شركت دادن وي در فعاليت‌هاي كلاسي و گروهي مشكل كمرويي قابل حل مي‌باشد و مي‌توان با تشخيص به موقع و ارائه راه‌حل‌هاي انتخاب و اجرا شده در وضعيت دانش‌آموز بهبود حاصل نمود. و اين راهكارها توانسته است مشكل كمرويي دانش‌آموز را تا حد قابل توجهي كاهش دهد.