چگونه توانستم مشكل بي انضباطي و اخلالگري عليرضا دانش آموز پايه دوم را كاهش دهم؟

هدف از پژوهش حاضر، بررسي مشكلات ناشي از بي‌نظمي و اخلالگري دانش‌آموز پايه دوم دبستان و ارائه راه‌حل مناسب جهت رفع اين مشكل مي‌باشد. يكي از عوامل بازدارنده در امر تحصيل، بي نظمي و اخلالگري مي باشد. معلمان در برابر بي‌نظمي و اخلالگري دانش آموزان، به شكل‌هاي متفاوتي از خود عكس‌العمل نشان مي‌دهند. برخي از معلمان آنان را به شدّت سركوب مي‌كنند. بعضي از معلمان در مقابل آنان كوتاه مي‌آيند و بعضي ديگر آنان را به حال خود رها مي‌كنند. امّا واقعيت اين است كه در اين حالت مشكل ادامه خواهد يافت و مشكلات ديگري نيز به دنبال خواهد آورد. براي حل مسائل انضباطي بايد عوامل موثر در پيدايش انها را مورد مطالعه قرار داد. شاگرد خود به خود نظم كلاس را مختل نمي‌كند يا مزاحم كار معلم و ديگر شاگردان نمي‌شود. بايد ديد چرا و در چه شرايطي شاگرد تخلف كرده است. معلم بايد در صدد كشف عوامل موثر در پيدايش مسئله انضباطي بر‌آيد و به شاگرد كمك كند تا اعمال و رفتار خويش را تحت قاعده و قانون درآورد. در اين راستا سعي شده است با جمع آوري اطلاعات از طريق مصاحبه با والدين و معلم عليرضا و همچنين مشاهده رفتار وي و تاملي بر بررسي‌هاي نظري و مطالعه در مقالات روانشناسي در حوزه‌ي تعليم و تربيت به بررسي موضوع پرداخته و راهكار‌هايي براي جلوگيري و حل مشكلات مربوط به نظم و اخلالگري ارائه شود. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه دانش آموز دوست دارد مورد توجه قرار گرفته و به نيازهاي او حداكثر توجه شود. و ايجاد اختلال در كلاس درس، به دليل برآورده نشدن نياز او به ويژه در محيط خانواده است. در نهايت مي‌توان نتيجه گرفت كه خانواده يكي از عوامل مهم در شكل‌گيري رفتارهاي نابهنجار دانش آموز مي‌باشد.