تشكيل بيوفيلم و چسبندگي سلولي Acinetobacter baumannii ATCC 19606 و يك جدايه باليني آن بر رده سلولي HeLa در حضور و غياب آنتي بادي ضد Oma87 و سيتوتوكسيته ي حاد آنتي ژن

Formation of biofilm and cellular adhesion of Acinetobacter baumannii ATCC 19606 and a clinical isolate on Hela Cell line in the presence and absence of anti-Oma87 antibody and acute cytotoxicity of the antigen

Acinetobacter baumannii كه در چند دهه ي اخير به عنوان يك پاتوژن بيمارستاني فرصت طلب شناخته شده است ، مهم ترين تهديد كننده ي سلامت بيماران بستري در بيمارستان ها به شمار مي رود. وجود عوامل مختلف و چند جانبه كه در بيماري زايي A. baumannii شركت مي كند باعث شده تا درمان و مقابله با آن با مشكل مواجه شود. به طوري كه سازمان بهداشت جهاني A. baumannii را در رديف خطرناك ترينپاتوژن ها معرفي كرده است. از جمله مهم ترين عوامل حدت در A. baumannii مي توان به پورين هاي موجود در غشاي خارجي آن اشاره كرد. Oma87 يا BamA يكي از مهم ترين اجزاي كمپلكس Bam مي باشد كه وجود اين كمپلكس براي وارد كردن پروتئين هاي مختلف به غشاي A. baumannii ضروري مي باشد و در واقع يك عامل كليدي براي حيات باكتري هاي گرم منفي برشمرده مي شود .همين امر باعث شده تا Oma87 يك گزينه ي موفق براي مقابله با A. baumannii معرفي شود. پروتئين Oma87 با استفاده از وكتور بياني و باكتري E. coli به عنوان ميزبان، بيان شد و پس از تخليص به موش هاي BALB/c در سه نوبت تزريق شد و هربار پس از تزريق خونگيري انجام شد و تيتر آنتي بادي مورد ارزيابي قرار گرفت. با تزريق پروتئين به موش ها سميت حاد پروتئين نيز بررسي شد .هم چنين تست بيوفيلم در حضور و غياب آنتي بادي ضد Oma87 انجام گرفت . سلول هاي HeLa الوده شده با دو سويه ي استاندارد و باليني A. baumannii تحت تيمار با سرم ضد Oma87 قرار گرفتند و تست هاي سميت سلولي، چسبندگي و اينترناليزيشن انجام شد. هم چنين نقش ميكروفلامنت هاي اكتيني سلول HeLa در ميزان ورود A. baumannii به سلول نيز از طريق اخلال در روند سنتز اسكلت سلولي با استفاده از سيتوكالازين مورد ارزيابي قرار گرفت. آنتي بادي ضد Oma87 قادر است توليد بيوفيلم توسط دو سويه استاندارد و باليني را تا حد قابل قبولي كاهش دهد . هم چنين نتايج حاصل از تست هاي سلولي بر اين امر دلالت داشت كه Oma87 از طريق تحريك اتوفاژي مي تواند باعث اپوپتوز ناقص شود كه همين امر باعث مي شود به صورت بالقوه تكثير باكتري درون سلول ميزبان افزايش يابد. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه پروتئين Oma87 مي تواند به عنوان يك گزينه درماني جديد مورد ارزيابي قرار گيرد . موارد بررسي شده در اين پژوهش و تجزيه و تحليل نتايج حاصل از ان ، كمك ارزشمندي به منظور درك بهتر نحوه بيماري زايي A. baumannii و حدت باكتري مي باشد و راه را براي استراتژي هاي درماني براي مقابله با A. baumannii هموار تر خواهد كرد.

Acinetobacter baumannii, recognized in recent decades as an opportunistic nosocomial pathogen, poses a significant threat to the health of hospitalized patients. The presence of various multifaceted factors involved in the pathogenicity of A. baumannii has made its treatment and control challenging. The World Health Organization has classified A. baumannii among the most dangerous pathogens. One of the most critical virulence factors in A. baumannii is the porins present in its outer membrane. Oma87, or BamA, is one of the key components of the Bam complex, which is essential for incorporating various proteins into the membrane of A. baumannii. This complex is crucial for the survival of Gram-negative bacteria, making Oma87 a promising candidate for combating A. baumannii. In three doses, the Oma87 protein was expressed using an expression vector, and E. coli as a host was purified and injected into BALB/c mice. Blood samples were collected after each injection, and the antibody titer was evaluated. The acute toxicity of the protein was also assessed following its injection into the mice. Biofilm formation tests were conducted in the presence and absence of the anti-Oma87 antibody. HeLa cells infected with both standard and clinical strains of A. baumannii were treated with anti-Oma87 serum, and cellular toxicity, adhesion, and internalization tests were performed. The role of actin microfilaments in HeLa cells in the entry of A. baumannii was also evaluated by disrupting the cytoskeletal synthesis using cytochalasin. The anti-Oma87 antibody was found to significantly reduce biofilm production by both the standard and clinical strains. Furthermore, the results of the cellular tests indicated that Oma87 could induce incomplete apoptosis through autophagy stimulation, potentially increasing bacterial proliferation within the host cell. The findings of this research suggest that the Oma87 protein could be evaluated as a new therapeutic option. The aspects investigated in this study and the analysis of the results provide valuable insights into the pathogenicity of A. baumannii and its virulence, paving the way for more effective therapeutic strategies against A. baumannii.