نقش ادراكات فراحسّي (تلهپاتي) در حكايت افشين و بودلف در تاريخ بيهقي

يكي از قدرتهاي فراحسّي انسان، «تلهپاتي» به معني برقراري ارتباط روحي با ديگران از راه دور است. در اين حالت، ارتباط در سطح بالاتري و بدون استفاده از حواسِّ پنجگانه برقرار ميگردد. رَدّ پاي اين نيروي مافوق طبيعي را حتّي در داستانهايي كه از گذشتههاي دور به جا مانده است، ميتوان يافت؛ امّا مطالعات جدّي بر روي اين نيروها از يكي دو قرن اخير آغاز گرديد. نتايج بهدستآمده از تحقيقات بر ساير حوزههاي دانش بشري از جمله ادبيّات، تأثير گذاشت و منجر به ايجاد سرفصلهاي جديدي در متون ادبي گرديد. بيهقي دركتاب تاريخ بيهقي، گاه ضمن نقل حكايتي، ناخواسته به بيان نكتهاي ظريف از روحيّات انسان و نيروهاي شگفتانگيز وي پرداخته است. ازجمله ماجراي افشين و خلاص يافتن بودلف از وي كه خواننده تقريباً از همان آغاز حكايت، شاهد آشفتگي روحي احمد بن ابي دُواد، قاضيالقُضاه خليفه ميگردد. نتايج اين پژوهش نشان ميدهد كه مغز انسان در حالت تمركز شديد، باعث تحريك سلولهاي عصبي و درنتيجه انتشار امواج مغناطيسي با سرعت نور ميگردد. نكتهاي كه در حكايت افشين در مورد خليفه و احمد بن ابي دُواد بايد در نظر داشت.