تاثير يك دوره تمرين مقاومتي بر سطوح سرمي IL-15 در افراد سالمند با ديابت نوع يك

هدف پژوهش: ديابت نوع 1، يك بيماري خودايمني مزمن است كه حدود 10 درصد از كل جمعيت ديابتي را در سراسر جهان تحت تأثير قرار مي دهد. فعاليت ورزشي به عنوان بخشي از مراقبت هاي معمول براي ديابت نوع 1به ويژه در سالمندان، تشويق شده است. به نظر مي رسد تمرينات مقاومتي نسبت به تمرينات هوازي، براي بيماران ديابتي داراي اضافه وزن و غير فعال، جذاب تر و امكان پذيرتر باشد. با توجه به موارد مطرح شده، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي يك دوره تمرينات مقاومتي بر سطح اينترلوكين 15 در بيماران سالم و داراي ديابت نوع 1 در پژوهش حاضر بود. روش و روند پژوهش: جامعه آماري پژوهش حاضر را مردان و زنان سالمند مبتلا به ديابت نوع يك كه با سابقه ديابت بيشتر از ۱۲ سال دارشتند. نمونه آماري شامل 40 نفر با رده سني 50 تا 55 سال بود كه به روش داوطلبانه با توجه به معيارهاي ورود و خروج اين پژوهش در اين مطالعه شركت نمودند و به طور تصادفي به چهار گروه10 نفري، تمرين مقاومتي-ديابت، تمرين مقاومتي- سالم، كنترل- ديابت و كنترل-سالم تقسيم شدند. پس از ارزيابي سطح آمادگي بدني آزمودني هاي گروه هاي تمرين مقاومتي24 هفته، هر هفته چهار جلسه و در هر جلسه حدود 60 دقيقه در تمرين هاي مقاومتي شركت كردند. ايستگاههاي شامل ۱2 نوع تمرين مقاومتي (پرس پا پرس سينه، بالا سينه، پرس شانه، جلوبازو پشت بازو، لت و قايقي، اسكوات، اكستنشن زانو، خم كردن زانو، ساق پا نشسته و ايستاده، پلانك و درازنشست بود. برنامه تمرين در هر جلسه شامل4 دور با 12-10 تكرار و با شدت ۴۰ تا ۶۵ درصد يك تكرار بيشينه بود. اصل اضافه بار به گونه اي طراحي شد كه بعد از هر شش هفته تمرين، يك آزمون يك تكرار بيشينه براي هر فرد در هر ايستگاه انجام بر اساس ركورد جديد 5 درصد وزنه به آن اضافه شد، نمونه خوني آزمودني ها قبل و پس از دوره براي تعيين اينترلوكين 15 مورد اندازه گيري قرار گرفت. براي بررسي تفاوت قبل و بعد از پروتكل تمريني و از تحليل واريانس دو طرفه و از آزمون تعقيبي توكي استفاده شد. كليه تحليل هاي آماري با سطح 05/0 P مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد، سطح IL15 در گروه ديابتي كنترل كمتر از سالم كنترل است (0128/0P=)، با اين وجود تمرين در هر دو گروه سالم و ديابتي سبب افزايش معني دار IL15 شده بود (0103/0P=). نتايج: به طور كلي نتايج نشان مي‌دهد كه استفاده از تمرين مقاومتي ممكن است در افراد مبتلا به ديابت مؤثر باشد و منجر به كاهش اختلالات ناشي از آن شود.