بررسي رابطه ي استعاره و اسطوره در ادبيات ايران و جهان

ما مي‌توانيم اسطوره‌ها را به گونه‌اي تفسير كنيم كه استعاره‌ها تفسير مي‌شوند، و فرصت‌هاي جديدي را براي بازسازي جهان‌هاي نمادين بر اساس استعاره‌هاي ريشه‌اي كه توسط اسطوره‌هاي روايي رنگ‌آميزي شده‌اند، مي‌گشايند. اين نتيجه توسط دوتي كه از اسطوره به عنوان استعاره صحبت مي كند و نقش اسطوره نگار را به عنوان افشاي و كشف قدرت هاي استعاري بيان اساطيري مي داند و گرونوالد كه اسطوره را به عنوان «استعاره شاعرانه» مي داند، پشتيباني مي شود. . آرمسترانگ موافق است كه «اسطوره‌ها قرار نبود به معناي واقعي كلمه در نظر گرفته شوند، بلكه تلاش‌هاي استعاري براي توصيف واقعيتي بودند كه بيش از حد پيچيده و گريزان بود كه نمي‌توان آن را به روش ديگري بيان كرد. ما در اين مقاله به بحث و بررسي در خصوص رابطه استعاره و اسطوره در ادبيات ايران و جهان پرداخته ايم