نمود بصري گياهان در شعر شهريار

در دوره معاصر با وجود ازدياد هنرمندان و تنوع و فراهم بودن امكانات و راه‌هاي ارتباطي و آموزشي نوعي گسستگي در روند تصويرسازي بوجود آمده است. يكي از منظومه‌هايي داراي پتاسيل بالا براي تصورسازي كه با توجه به بازنمايي‌هاي بديع از طبيعت سروده شده است، منظومه حيدرباباي شهريار مي‌باشد، شهريار به عنوان يكي از مشهورترين غزل سرايان معاصر مطلوب خاص وعام است. شناخت ويژگي هاي اين مجموعه جهت ارائه تصاوير مناسب تر از گياهان، ما را به اين پرسش مي رساند كه نمود بصري گياهان در شعر شهريار به چه گونه اي بوده است؟ روش پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش تطبيقي بوده ، نيز از نظر شيوه توصيفي - تحليلي(موردي) مي باشد.روش جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي و ميداني، با فيش برداري و كارت مشاهده بود. جامعه آماري، اشعار شهريار، نمونه موردي آن، منظومه حيدربابايه سلام وي و روش نمونه گيري تصادفي مي باشد. در مطالعه حيدربابا و اشعار شهريار آن‌چه توجه را بيشتر جلب مي‌كند نگاه لطيف و دقيق او به طبيعت است، توجه او به درختان، گياهان، نوعي دقت نظر است كه در ديگران كمتر ديده مي‌شود. فضاي خيال انگيز موجود در اثر و استفاده از خاطرات كودكي شاعر، همواره چراغ راهي جهت تصويرگري اين مجموعه بوده است