بررسي تطبيقي جلوه هاي آزادي در اشعار سميح القاسم و فرخي يزدي

آزادي از مهمترين مسائل جهان امروز است كه در شعر شاعران عرب و فارسي زبان، خودنمايي مي‌كند. در حقيقت، اين موضوع، از مهمترين آرمان‌هاي هر شخصي است كه به ادبيات پايداري، به گونه‌ي خاص مي‌نگرد و در پي آن است كه با خلق آثار ادبي، مردم را به پايداري در برابر دشمنان، تشويق كند و در دل آن‌ها بذر اميد به پيروزي، بكارد. آزادي، در جوامع مختلف به شيوه هاي گوناگوني تجلّي يافته است؛ مخصوصاً ميان ملت هايي همچون ايران و فلسطين كه طعم استبداد و استعمار را چشيده اند. اين مسئله، به مفاهيم گوناگوني اشاره دارد كه شامل خود مختاري، حكومت برخوردار از استقلال از يك سو، توانايي كلي در انجام كارها، داشتن انتخاب هاي مختلف و توانايي كسب هدف ها از سوي ديگر مي باشد. در اين ميان شاعراني با روحيه لطيف، فرياد آزادي خواهي سر دادند و نقش مهمي را در اطلاع رساني به مردم و رهايي آنان از چنگ ظلم و ستم ايفا كرده‌اند. از جمله مي توان به سميح القاسم و فرخي يزدي اشاره كرد كه آزادي در اشعار آن‌ها، با واژه هايي همچون مبارزه با استبداد و استعمار وظلم معنا مي شود. در اين پژوهش، از روش توصيفي- تحليلي براي شناسايي مضامين مشترك از جلوه هاي آزادي در اشعار اين دو شاعر، استفاده شده است. مفهوم آزادي در شعر اين دو شاعر، به يك نوع تعبير مي‌شود. بخشي از نتايج، حاكي از آن است كه هر دو شاعر، در اشعار خود، خواستار شكل‌گيري آزادي بيان و انديشه، ايجاد صلح و آرامش و رهايي از استبداد در جامعه مي‌باشند.