سنجش سطح پايداري به منظور دستيابي به توسعه پايدار گردشگري (مطالعه موردي: شهر بابل)

در گردشگري با استفاده از برنامه‏ ريزي راهبردي مي‏توان يك چشم ‏انداز روشن و واقع بينانه را براي آينده تعيين نمود و در قالب اين چشم ‏انداز، برنامه‏ ريزي ‏هاي مناسبي براي دستيابي به اهداف اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي پايدار انجام داد. از اين منظر گردشگري يك كسب و كار آينده‏نگر است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي، از نظر ماهيت بر اساس روش‌ تحليلي و اكتشافي است كه با به كارگيري روش ارزيابي خبره محور (دلفي) و تكنيك SWOT-QSPM انجام گرفته است. همچنين شيوه هاي گردآوري اطلاعات اسنادي و كتابخانه‌اي است. در اين مطالعه سعي شده است كه با استفاده از آمار توصيفي و مطالعات اسنادي شاخص‌هاي تحقيق در ارتباط با توسعه گردشكري پايدار شهر بابل مورد تحليل قرار گيرد. گردآوري اطلاعات به روش اسنادي و ميداني صورت گرفته كه جهت جمع آوري اطلاعات اوليه، به عنوان جامعه نمونه انتخاب و با استفاده از شيوه هدفمند و با استفاده ازروش پيمايش و ابزار پرسشنامه شاخص‌هاي 4گانه تحقيق مورد بررسي قرار گرفتند. مطابق نتايج، از بين 7 استراتژي تهاجمي(so)3 استراتژي 1_ همكاري بخش خصوصي و دولتي جهت سرمايه گذاري در بخش زيرساخت هاي گردشگري و ايجاد اشتغال مولد و پايدار 2_ تمركز عمده فعاليت هاي توريستي بر بهره برداري از منابع و جاذبه هاي موجود و بلا استفاده توريستي همانند چشم اندازها، ارتفاعات و رودخانه ها و فضاي سبز3_ استفاده از نيروهاي بومي متخصص جهت بهبود كيفيت زندگي و ارتقا فرهنگي و اجتماعي در اولويت قرار دارند. در شهر بابل باتوجه به كاستي‌هايي هم كه در زمينه مديريت شهري وجود دارد، ولي در سال‌هاي اخير در محله‌هاي مختلف شهر براساس پتانسيل موجود به موضوع افزايش جذابيت فضاهاي شهري ذهنيت را به سمت اين مسأله سوق مي‌دهد كه عملكرد مديريت شهري در فرآيند توسعه پايدار شهري و نهايتا در ارتقاء وضعيت گردشگري شهري تأثيرگذار است.