بررسي نقش گردشگري مذهبي در توسعه روستاي امامزاده ابراهيم شفت

گردشگري مذهبي يكي از انواع صنعت گردشگري است كه بر اساس هدف، انگيزه و موقعيت مكاني خاص شكل مي‌گيرد. اين قسم از گردشگري داراي ابعاد معنوي است، اما ابعاد مادي گردشگري، مانند توسعه را نيز در پي دارد. روستاي امامزاده ابراهيم شفت واقع در استان گيلان يكي از مقاصد گردشگري مذهبي در ايران است كه به دليل وجود زيارتگاه، ميزبان گردشگران پرشماري در مقاطع مختلف سال است. پژوهش حاضر با بررسي نقش اين نوع گردشگري در توسعه روستا به دنبال پاسخگويي به اين پرسش است كه «گردشگري مذهبي چه تاثيري در توسعه روستاي امامزاده ابراهيم شفت داشته است». پژوهش، كيفي و با رويكردي توصيفي- تحليلي است و نوع آن راهبردي است. همچنين روش گردآوري منابع اسنادي-كتابخانه‌اي و مصاحبه است. اين پژوهش در نوع خود، با توجه به رويكرد راهبردي در رابطه با توسعه روستاي مزبور اولين است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه گردشگري مذهبي تاثير مستقيم بر روستاي مورد نظر داشته و موجب توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي روستا شده است. اشتغال و درآمدزايي بخش بزرگي از ساكنين اين روستا وابسته به گردشگران مذهبي است. مراسم‌هاي مذهبي شكل گرفته در اين زيارتگاه جنبه جغرافياي فرهنگي و بومي ساكنين را توسعه داده است و موجب شناسايي اين روستا در سطح ملي گرديده است. به عنوان پيشنهاد ارتقاء زيرساخت‌هاي عمراني، برگزاري بيشتر آيين‌هاي مذهبي و باستاني، تامين نيازهاي مادي و معنوي گردشگران و امثال آن براي جذب بيشتر گردشگر در اين روستا ضروري به نظر مي‌رسد.