تحليل ساختاري داستان كوتاه مهتاب از گي دوموپاسان بر اساس نظريۀ گريماس

نگاه ساختاري به آثار ادبي راهي بهتر براي دست‌يابي به عناصر درون متني است. «گريماس» از جمله منتقدان ساختارگرايي است كه به فرم هاي روايي و بررسي عناصر داستان و قوانين تركيب آن‌ها پرداخته است. او نيز مانند «تزوتان تودوروف» و «كلود برمون» با ابداع نظامي مبتني بر نمايش شكل واره اي براي روايت، طرحي بر مبناي چگونگي روابط بين كوچك ترين واحدها، پيشنهاد كرده است. مسالۀ اصلي اين پژوهش كه به شيوۀ توصيفي- تحليلي فراهم آمده، بررسي داستان كوتاه «مهتاب» اثر نويسندۀ فرانسوي -«رنه آلبرگي دو موپاسان»- بر اساس نظريۀ «روايت‌شناسي» گريماس است. اهميت و ارزش اين تحقيق به جهت ارزش ادبي نظريۀ گريماس و نيز جايگاه والاي ادبي دوموپاسان و اهميت و شهرت داستان كوتاهِ «مهتاب» اوست. مهم‌ترين پرسش آن است كه داستان مهتاب تا چه حد و از كدامين زوايا با نظريۀ گريماس مطابقت دارد؟ براساس برآيند اين پژوهش؛ در پيرنگ اين داستان ابتدا وضعيت متعادل برقرار است. سپس حادثه رخ مي دهد. وضعيت اوليه دست‌خوش تغيير مي‌گردد و قهرمان داستان براي رسيدن به تعادل تلاش مي كند. بدين ترتيب ساختار روايي داستان مهتاب با نظريۀ گريماس منطبق است.