تاثير آموزش مجازي بر ابعاد كيفيت زندگي بيماران داراي استومي

پيش‌زمينه و هدف: زندگي با استومي موقت يا دائمي كيفيت زندگي افراد داراي استومي را تحت تأثير قرار داده و مستلزم آموزش بيماران جهت مراقبت از خودشان مي باشد. آموزش يكي از راههاي افزايش كيفيت زندگي افراد مي باشد، درنتيجه مطالعه حاضر بـا هـدف تعيين اثر بخشي آموزش مجازي بر ابعاد مختلف كيفيت زندگي بيماران داراي استومي روده اي در بيماران مراجعه كننده به بيمارستانهاي استان كرمانشاه در سال 1400-1399 انجـام گرديد. مواد و روش‌ كار: اين مطالعه نيمه تجربي با روش قبل و بعد، بر61 بيمار داراي استومي روده اي انجام شد كه به روش نمونه گيري آسان از ارديبهشت تا تيرماه سال 1400 انتخاب شدند. مشاركت كنندگان ابتدا به كيفيت زندگي وير و شربورن پاسخ دادند، سپس برنامـه خـود مراقبتـي تـدوين شده آموزش داده شد تـا بـر اساس آن خودمراقبتي را در منزل به كار گيرند و دو ماه بعد از اتمام مداخله، مجددا پرسشنامه بين بيماران توزيع و تكميل شدند. جهت تحليل داده ها از آزمون هاي تي زوجي، ويلكاكسون و نرم افزار آماري SPSS نسخه بيست استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين نمره كيفيت زندگي بيماران قبل از مداخله 5۳/۱۶ ± 05/۳۴ بود كه بعد از مداخله به 59/۲۱ ± 6۳/49 رسيد. بر اساس آزمون آماري تي زوجي اين تفاوت معني دار بود (001/0 P). بين ميانگين تمام ابعاد كيفيت زندگي بيماران بجز سلامت عمومي قبل و بعد از مداخله تفاوت آماري معني داري وجود داشت (050/0 P). بحث و نتيجه‌گيري: يافته هاي پژوهش نشان داد كه آموزش خود مراقبتي غيرحضوري در بيماران داراي استومي روده اي بر ابعاد مختلف كيفيت زندگي آنان موثر است.