پيش بيني ميزان رضايت دانش آموزان از حضور تدريس معلمان در كلاس هاي برخط

امروزه تغييرات در فناوري و ابزارهاي آموزشي از يك سو و همچنين تغيير در شرايط محيطي و اجتماعي لزوم آموزش هاي برخط را اجتناب ناپذير ساخته است. هدف از انجام اين پژوهش بررسي ارتباط بين حضور تدريس معلمان در كلاس برخط با رضايت دانش آموزان بود. اين پژوهش از از نظر هدف جزء پژوهش‌هاي كاربردي و از نوع تحقيقات همبستگي بود كه به شكل ميداني انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود. به منظور گردآوري داده ها از پرسشنامه-هاي حضور سعادتمند و همكاران (2017) و ‏پرسشنامه رضايت هاسلر (2010) استفاده شد. استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل يافته هاي از شاخص هايي مانند ميانگين، انحراف معيار، فراواني و آزمون همبستگي پيرسون و همچنين ‏رگرسيون گام به گام استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين حضور تدريس و ابعاد آن با رضايت دانش آموزان ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد. همچنين ابعاد حضور تدريس معلمان نقش معناداري در پيش بيني ميزان رضايت دانش آموزان از كلاس هاي بر خط داشت. بر اين اساس پيشنهاد مي شود كه معلمان به حضور تدريس در كلاس و به ويژه نقش تسهيل گري آموزشي در كلاس بر خط توجه ويژه اي داشته باشند.