بررسي مقايسه اي اثر بخشي روش تدريس مشاركتي و روش تدريس سنتي بر بازده هاي يادگيري درس علوم تجربي ششم ابتدايي

پژوهش حاضر با هدف بررسي مقايسه اي اثر بخشي روش تدريس مشاركتي و روش تدريس سنتي بر بازده هاي يادگيري درس علوم تجربي ششم ابتدايي اجرا شد. روش تحقيق اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با گروه هاي مقايسه مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق را 1600 نفر از دانش آموزان دختر پايه ششم ابتدايي شهر خوي كه در سال تحصيلي 1402-1401 هستند. براي نمونه گيري از روش نمونه گيري هدفمند استفاده شده است كه 60 نفر از دانش آموزان دختر پايه ششم انتخاب شد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش آزمون هاي پيشرفت تحصيلي محقق ساخته از تمام مطالب كتاب درسي علوم پايه پنجم (پيش آزمون) با پايايي 73/0 به روش كودر ريچارسون 21 و مطالب تدريس شده از كتاب درسي علوم تجربي پايه ششم(پس آزمون) با پايايي 75/0 به روش كودر ريچارسون21 مي باشد. يادداري، درك و كاربرد مطالب آموخته شده به عنوان شاخص هاي شناختي در نظر گرفته شدند. نتايج تحليل كواريانس داده ها نشان داد كه استفاده از روش تدريس مشاركتي تأثير برتر معناداري بر پيشرفت تحصيلي علوم تجربي(07/19=F و 05/0≥P) و شاخص هاي درك(25/7=F و 05/0≥P) و كاربرد(71/34=F و 05/0≥P) دارد ولي بر دانش(46/0=F و 05/0≤P) تفاوتي مشاهده نشد.