ارائه راهكار، طراحي و مطالعه سامانه‌هاي آموزشي تركيبي رايانه‌اي تعامل‌گرا دروس علوم‌تجربي مقطع متوسطه اول

يكي از روش‌هاي بهبود شرايط آموزشي، بهره‌گيري از شبيه‌سازها و آزمايشگاه‌هاي مجازي است. متاسفانه مشكلات زبان ارائه، عدم بكارگيري المان‌هاي منطبق با فرهنگ بومي و عدم پياده سازي و يكپارچگي منطبق بر سرفصل‌هاي آموزشي از مشكلات مهم اين روش است. تغييرات صورت‌گرفته در كتب درسي علوم متوسط اول، به دليل گستردگي موضوعات چالش‌هايي را در انتقال مفاهيم به دانش‌آموزان دربر داشته است. از اين‌ رو روش‌هاي سنتي تدريس علاوه بر عدم كارآمدي در انتقال مفاهيم، اثرات جانبي سوء از قبيل عدم توجه به كلاس، عدم تمايل دانش‌آموزان به مشاركت در مباحث درسي و... را دربر داشته است. از سوي ديگر هزينه توليد و پياده‌سازي نرم افزار توسط متخصصين اين امر نيازمند افزايش هزينه يادگيرندگان خواهد شد كه در حال حاضر به دليل عدم صرفه اقتصادي براي توسعه‌دهندگان از اقبال مناسبي برخوردار نبوده است. اين پژوهش با بررسي مشكلات مطروحه با ارائه راهكاري مناسب منطبق بر سياست‌هاي بالا دستي آموزش و پرورش، استفاده از برخي از زيرساخت‌هاي توليد نرم‌افزار كه امكان آموزش دبيران علوم تجربي را فراهم مي‌دارد مي‌تواند با استفاده از روش جمع‌سپاري مشكلات موجود را كاهش دهد و در توليد ابزارهاي نوين آموزشي توسط مربيان و دانش‌آموزان راهگشا باشد.