وظيفه والدين در تربيت سياسي كودك در حوزه دشمن شناسي از منظر فقه تربيتي

تعليم و تربيت كاركردهاي متنوعي از جمله اخلاقي، ديني، اقتصادي، سياسي و... دارد. در جوامع اسلامي ضرورت برخي از ساحت‏هاي تربيتي براي والدين وضوح بيشتري دارد. به عنوان مثال اغلب والدين نسبت به تربيت عبادي فرزندان خود كوشا هستند و آموزش اموري همچون نماز و روزه را حتي قبل از بلوغ شروع مي‏كنند اما تربيت سياسي نسبت به ديگر ساحت‏هاي تربيتي، مغفول مانده است. ريشه‏هاي اين غفلت مي‏تواند عدم درك ضرورت اين امر و يا عللي همچون ناآگاهي از روش‏ها و موضوعات تربيت سياسي باشد. متاسفانه اين امور سبب پرورش فرزنداني با آگاهي سياسي كم يا نادرست و گاهي ناتوان در شناخت صحيح دشمن از دوست خواهد شد. اين فرزندان بزرگسال شده و در تصميم گيري‏هاي سياسي نظام به صورت مستقيم و غير مستقيم نقش بسزايي خواهند داشت. عدم تربيت صحيح سياسي و آموزش دشمن شناسي به فرزندان، زمينه‏ي استعمار سياسي كشور توسط سلطه جويان را فراهم مي‏كند. بنابراين لازم است دانسته شود فقه به عنوان برنامه جامع زندگي وظايف والدين در تربيت سياسي و ميزان ضرورت آن را چگونه تبيين مي‏كند؟ در منابع اسلامي روش‏هاي تربيت سياسي در حوزه دشمن شناسي چيست؟ اين نوشته به روش توصيفي-تحليلي به بررسي ضرورت شناخت دشمن از طريق قواعد عام و خاص فقه تربيتي همچون وقايه، ارشاد جاهل، امر به معروف و نهي از منكر و ... پرداخته و مهم‏ترين روش‏هاي تربيت سياسي و دشمن شناسي همچون پرورش بعد عقلاني، ارائه الگو و... را معرفي و توضيح مي‏دهد.