بررسي فقهي وظائف خانواده در تربيت رسانه اي فرزندان

حكم به لزوم و شايستگي تربيت رسانه اي فرزندان را نه تنها شرع كه عقل نيز حكم بدان دارد. فرزندان به علت سن كم و نداشتن تجربه به شدت در معرض آثار مخرب و سوء رسانه ها قرار دارند. كه سلامت روحي آنان را مورد تهديد قرار ميدهد. از جمله آسيب هاي جدي رسانه،(موضوع شناسي) نمايش ابتذال و خشونت ، اعتياد به رسانه ، انزوا، پرخاشگري، روابط غير اخلاقي در فضاهاي مجازي، نشر و انتشار شبهات و توهين به مقدسات و عقايد ديني، كه موجب تزلزل در باورهاي ديني مي گردد؛ مي باشد. هر عقل سليمي با اين حجم وسيعي از آسيب هاي رسانه، حكم به دفع ضرر و آسيب هاي آن از طريق تحصيل سواد و تربيت رسانه اي خواهد داد. و از آنجا كه فرزندان خود قادر به تشخيص اين آسيب ها نبوده و در مقابل جذابيت هاي سمعي-بصري و القائات باورهاي ضد ديني توان مقاومت را ندارند، مضاف بر رجحان عقلي و نقلي، و سيره متشرعه، حسب ادله ي شرعي، از جمله آيات، و قواعد فقهي (حكم شناسي) كه به تفصيل مورد بررسي قرار گرفته شد؛ بر خانواده واجب است بستر تربيتي لازم جهت تحصيل سواد رسانه را مهيا سازد. كه فرايند تربيت رسانه اي فرزندان را مي توان در سه مرحله و با سه روش و در سه دوره سني مختلف(سبك شناسي) كه عبارتند از: مرحله اول روش آگاهي بخشي و بصيرت دهي، مرحله دوم روش موعظه و گفتگوي دلسوزانه، و مرحله سوم روش جدال نيكو در سه دوره سني كودكي، سن تمييز و سن جواني؛ محقق ساخت.