بررسي نقش مديريتي زنان مسلمان و انقلابي در عرصه فرهنگ ايثار و شهادت (مطالعه موردي: مديريت معنوي)

هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي نقش مديريتي زنان مسلمان و انقلابي در عرصه فرهنگ ايثار و شهادت قبل و بعد از انقلاب اسلامي، بامطالعه موردي مديريت معنوي است. بحث ايثار و شهادت به مجموعه ارزش‌ها، باورها و هنجارهاي برخاسته از جهان-بيني اسلامي، فرهنگ عاشوراي حسيني، آرمان‌هاي انقلاب اسلامي و انديشه‌هاي حضرت امام خميني (ره) و جامعۀ ايثارگران اطلاق مي‌شود؛ كه در جهت كسب رضاي الهي و با صرف‌نظر از جان، مال و منافع شخصي تجلّي پيدا مي‌كند. اين فرهنگ از عوامل مهم شكل‌گيري انقلاب اسلامي و اوج‌گيري فعاليت‌هاي انقلابي توسط اقشار و طبقات مختلف در سال‌هاي بعدي بوده است. در اين پژوهش، از روش كيفي و از نوع تحليل اسنادي استفاده‌شده است. ابزار پژوهش شامل كتب، آثار و متون تاريخي، اسناد، مصاحبه، منابع ديجيتال است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه زنان مسلمان و انقلابي همدوش با مردان قبل و بعد از پيروزي انقلاب، با الگو گيري از زنان صدر اسلام به‌ويژه حضرت زهرا (س) و زينب (س)، در عرصه هاي مختلف به‌ويژه در حوزۀ معنوي، نقش مديريتي فعالي داشتند؛ مهم‌ترين عامل موفقيت آنها ايفاي نقش مديريتي مؤثر در بعد معنوي فرهنگ است؛ كه قبل از انقلاب شامل: تبليغات و سخنراني‌هاي فرهنگي تلاش جهت تبليغ و تكريم مقام شهدا، مسائل زنداني شدن، تبعيد، شكنجه و غيره؛ بعد از انقلاب اسلامي شامل: تربيت دادن فرزنداني صالح و ايثارگر، تحكيم ويژگي‌هاي ايثار و فداكاري، حفظ آثار و ارزش‌هاي دفاع مقدس، تبليغات و سخنراني هاي معنوي و غيره است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه زنان مسلمان و انقلابي در ايفاي نقش مديريتي خود، نمونۀ بارزي از شخصيت هاي ايثارگر و الگوي زنان مبارز و انقلابي را به نمايش گذاشتند، نشان دادند كه زن ايراني در تاريخ معاصر اين كشور نقش به سزايي در مبارزه عليه استبداد داخلي، استعمار خارجي و فرآيند پيروزي و استمرار انقلاب اسلامي داشته است.