پديدار شناسي نقش مديريتي زنان در حل بحران داغديدگي (اعضاي درجه يك خانواده)

اكثر حوادثي كه بيماري رواني را در پي دارند، نتيجه عدم واكنش مناسب در برابر حوادث بحراني نظير مرگ نزديكان است كه در اين بين نقش مديريتي زنان بسيار تعيين كننده است. هدف پژوهش حاضر بررسي تجربه زيسته زنان در خصوص عوامل موثر بر بهبود مديريت آنان در بحران داغديدگي در زندگي مي باشد. اين پژوهش از نوع كيفي و به روش پديدارشناسانه انجام شده است كه جامعه آماري آن كليه زناني مي باشد كه در چند سال اخير با مرگ يكي از بستگان درجه اول خويش مواجه گرديده اند. نمونه آماري با روش نمونه-گيري هدفمند از جامعه مذكور انتخاب شده و ابزار جمع آوري داده ها در اين زمينه مصاحبه نيمه ساختار يافته است كه توسط پژوهشگر تنظيم شده و تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش هفت مرحله اي كلايزي انجام شده است. بعد از تحليل داده ها به اين نتيجه رسيديم كه نقش زنان در ايجاد عوامل معرفتي موثر در تسكين و مديريت داغديدگي در همه ابعاد خداشناسي، جهان شناسي، دنيا شناسي، مرگ شناسي و انسان شناسي بسيار مهم و معنادار بوده است .به عبارت دقيق تر در بعد خداشناسي، مضامين فرعي شناخت حكمت و تقدير الهي، عارفانه نماز و قرآن خواندن، درك حضور خدا در تمام احوالات و توكل عالمانه و برخاسته از معرفت و در بعد جهان شناسي، نظم حاكم بر جهان و قضاوت در مورد علل حوادث، توجه به مظاهر طبيعت، صدقه و خيرات دادن، زيارت اهل قبور و در بعد دنيا شناسي، غنيمت شمردن فرصت هاي زندگي در دنيا، درك ويژگي به دست آوردن و از دست دادن در دنيا، دنيا را سراي برخورد با سختي ها ديدن، دلبستگي كمتر به دنيا و در بعد مرگ شناسي ، معاد باوري، الگوگيري از برخورد ائمه معصومين (ع) در مصائب، باور ضرورت و الزام مرگ به عنوان مرحله اي از زندگي و در بعد انسان شناسي ، مضامين قدرت اختيار، قدرت صبر و شكيبايي، برخورداري از قدرت نطق، توجه به قدرت قلم و نوشتن در انسان، تاثير حمايت دوستان و آشنايان، عدم توجه به افكار منفي، از منظر زنان مورد نظر در اين پژوهش در مديريت بحران داغديدگي موثر بوده است.