مباني مديريت معنوي بحران توسط زنان با رويكرد تهجد و نقش آن در تمدن سازي و تربيت ديني جامعه

مديريت زن در خانواده و اجتماع، از قبيل همسرداري، مادري، معلمي، تربيت جسماني و ديني فرزند، تربيت مهدوي و زمينه سازي ظهور حضرت حجت(عج الله تعالي فرجه الشريف)، مديريت خانه و...، بخشي از مسئوليت هاي خطير زن مي باشد. نقش هاي گفته شده براي قشر زنان، تاثير بسزايي در مديريت بحران دارد. يكي از بحران-هاي هميشگي تاريخ، بحران هويت و فرهنگ و تمدن بوده است. در اين ميان تهجد و پرداختتن به معنويات بهترين روش و راهكار مديريت بحران و نمود نقش تمدن سازيِ زن و مادر است. بي شك تهجد نقش سازنده و بي بديلي در زندگي هر فرد دارد. زن بخاطر ويژگي خدادادي، حتي با رياضت هاي روزمره نيز مي-تواند مانند يك عابد شب زنده دار، به مقامات عاليه دست يابد. تهجد زنان حتي بالاتر و بيشتر از مردان، داراي آثار سازنده، خصوصاً در عرصۀ مديريت معنوي بحران، فرهنگ و تمدن جامعه اسلامي است. نقش مذكور داراي مباني عميقي در فلسفه و كلام اسلامي مي باشد. از جمله اين مباني مي توان به اختيار، قدرت، گرايشات زنانه، كرامت، مقام خليفه اللهي و عقلانيت اشاره نمود. اين مقاله بدنبال بررسي مباني نظري مديريت معنوي زن در قالب تهجد و نقش وي در تمدن سازي و تربيت ديني جامعه است. روش پژوهش حاضر، كتابخانه اي و توصيفي-تحليلي مي باشد. مقصود از مباني، ريشه هاي فلسفي و كلامي موضوع پيش رو مي باشد.