تأثير دوخت بر رفتار خمشي كامپوزيت ساندويچي با رويه هاي كامپوزيتي و هسته فوم

يكي از اصليترين مزاياي كامپوزيتهاي ساندويچي نسبت بالاي استحكام خمشي به وزن آنها است. اين سازه ها از مشكلات عمدهاي نيز برخوردار هستند كه يكي از اين مشكلات، جدايش بين رويه و هسته است كه كاربرد آنها را در مصارف مختلف در مقايسه با ساير ساختارها محدود ميسازد. در اين پژوهش به بررسي رفتار خمشي كامپوزيتهاي ساندويچي با رويه هاي پارچه شيشه و مغزي فوم پرداخته شده است. نمونهها در سه فاصله ي رديف دوخت 5 / 0 ، يك و دو سانتي متر با گام 8 ميلي متر در زواياي مختلف صفر، 90 ، 0 / 90 ، 45± ، 90 / 45 و 60 ± درجه دوخته شده اند. فرايند توليد كامپوزيتها با روش تزريق خلاء انجام شده است. به منظور بررسي خواص مكانيكي نمونههاي توليد شده، سفتي خمشي نمونه هاي دوخته شده تحت آزمون خمش سه نقطهاي با نتايج نمونه ي شاهد بدون دوخت مقايسه شده است. نتايج نشان ميدهد با كاهش فاصله ي رديف دوخت، به طبع آن افزايش تراكم دوخت، سفتي خمشي افزايش پيدا مي كند و بهترين رفتار خمشي در زاويه ي 45 ± مشاهده شده است. به منظور پيش بيني سفتي خمشي كامپوزيت هاي ساندويچي دوخته شده مدل تئوري طراحي شده است كه با توجه به نتايج تجربي درصد خطاي قبل قبولي دارد. به كمك نمودار نيرو جابجايي، با محاسبه مساحت سطح نمودار انرژي جذب شده توسط نمونه ها محاسبه شده است كه نشان مي دهد براي شكست اين نمونه ها به انرژي بيشتري نياز است. بررسي آسيب هاي وارده به نمونه ها حاكي از رخ دادن شكست و فشردگي در فوم، چين خوردگي در رويه ي بالايي و شكست كمانشي در ستون هاي رزيني است.