پديده مشورت در بين خانواده‌هاي ايراني مبتني بر ساختار خانواده

زمينه و هدف: پژوهش حاضر به بررسي مشورت از چند جنبة مختلف در خانواده از نظر والدين و فرزندان پرداخته است. روش پژوهش: اين پژوهش يك مطالعة كيفي از نوع نظريه زمينه اي به روش نمونه‌گيري هدفمند و مصاحبه نيمه‌ساختاريافته با ۱۸ نفر از شركت كنندگان، شامل ۱۲ مادر و ۶ فرزند با سنين بين ۱۶-۲۱ سال انجام‌گرفته است. جمع‌آوري داده‌ها از طريق مصاحبه عميق، و تا مرحله اشباع داده‌ها ادامه داشته است. يافته‌ها: يافته ها با روش كدهاي باز، محوري و منتخب در قالب ۱۴۰ مقوله فرعي به‌دست‌آمده و سپس با طبقه بندي و ماهيت مشترك مفاهيم در ۵ شرايط (علي، زمينه‌اي، مداخله‌گر، استراتژي، پيامدها) توصيف گرديد كه در ۱۵ مقوله اصلي سازماندهي شده اند. يك مقوله هسته اي با عنوان تبيين مشورت در خانواده دموكراتيزه شدن در برابر اقتدارگرايي ارائه گرديد. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش دستاوردي براي خانواده‌ها است تا به شناختي از فوايد مشورت و فهم ساختار روابط خودشان با فرزندانشان در دو قالب خانواده اقتدارگرا و دموكراتيزه آشنا شوند. در اين ميان بازنمايي مشخصه مشورت در خانواده دموكراتيزه مربوط به عوامل: تحكيم روابط خانوادگي، عامليت مشورت محور، روابط زن و شوهر براي ايجاد فضاي امن، صميميت روابط مادر و فرزندي مشخص گرديد. در خانواده هاي اقتدارگرايي به دليل محدوديت‌هاي بستر تشاور از قبيل: روحيه خودمحوري داشتن، ناهمساني در اتحاد، ناهنجاري در ارتباطات، مانع ايجاد بستر مشورت در بين والدين و فرزندان بوده است. مشورت در خانواده دموكراتيزه باعث پديدار ويژگي هايي از بهبود روابط خانوادگي والدين و فرزندان، رشد روان‌شناسي و اجتماعي، جلوگيري از ضرر و زيان گرديد. لازم است اركان دولت، چه در نظام آموزشي، رسانه‌اي كشور و چه در نهادهاي برنامه‌ريزي و تصميم‌سازي، فضاها و ابزارهاي مشورت‌پذيري از نهاد خانواده در برنامه‌ريزي براي آموزش در نظر گيرد.