اثربخشي درمان مبتني بر دلبستگي بر عملكرد خود تنظيمي و مهارت‌هاي اجتماعي كودكان

زمينه و هدف: از مهم‌ترين اقدامات درماني كه در سال‌هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است درمان مبتني بر دلبستگي مي باشد. هدف پژوهش حاضر اثربخشي درمان مبتني بر دلبستگي بر عملكرد خود تنظيمي و مهارت‌هاي اجتماعي كودكان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري شامل دانش آموزان پايه اول ابتدايي شهر شيراز در سال تحصيلي 1400 مي‌باشد. كه در ابتدا با شيوه‌ي نمونه گيري هدفمند يكي از مدارس ناحيه1 شيراز انتخاب و سپس بـه صورت تصادفي 80 نفر از اين دانش آموزان انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات مقياس سنجش مهارت‌هاي اجتماعي، پروتكل آموزش مهارت خودتنظيمي و برنامه آموزشي مادران (مبتني بر نظريه دلبستگي)بود. داده هاي بدست امده از پژوهش حاضر از طريق آزمون تحليل واريانس يكطرفه بوسيله نرم افزار spss ويرايش بيست و چهارم مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج بررسي شده بيانگر آن بوده كه در مان مبتني بر دلبستگي بر عملكرد خود تنظيمي و مهارت‌هاي اجتماعي كودكان تأثير معني‌داري داشته است(001/0 P) و نشان داد كه نمرات پيش‌آزمون گروه آزمايش تغييرات چشم‌گيري داشته است. نتيجه گيري: اثربخشي درمان مبتني بر دلبستگي بر عملكرد خود تنظيمي و مهارت‌هاي اجتماعي كودكان در مطالعه حاضر تأييد شد. پيشنهاد مي‌شود از اين نوع درمان براي ياري به كودكان استفاده شود.