بررسي نيمرخ آسيب شناسي رواني در شهروندان تهراني

هدف اصلي از پژوهش حاضر بررسي نيمرخ شخصيتي در شهروندان تهراني بود. روش پژوهش حاضر در حيطه پژوهش‌هاي توصيفي از نوع زمينه‌يابي بوده است. جامعه آماري پژوهش حاضر را تمامي افراد مراجعه‌كننده به مراكز خدمات روان‌شناختي شهر تهران در بازه زماني پاييز 1401 الي تابستان 1402 شهر تهران بالاي 18 سال تشكيل دادند. با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس تعداد 2083 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. در اين پژوهش از فُرم بازسازي شده پرسشنامه شخصيتي چندوجهي مينه سوتا-2 استفاده گرديده است. يافته‌ها نشان داد در مقياس ‌هاي نارسايي تفكر، عقايد گزند و آزار، ترس هاي محدودكننده رفتار و پرخاشگري، عدم پيوندگرايي و روان پريشي ميانگين هاي تجربي بالاتر از ميانگين نظري مي‌باشند. در نهايت، مي توان مطرح نمود كه اين افراد ترس‌هاي شديد محدودكننده را تجربه كرده. از اين رو، بدبيني و عقايد گزند و آزار افزايش مي يابد و باعث مي گردد كه بروني‌سازي آن به شكل پرخاشگري ظاهر گردد. بنابراين، توصيه مي شود اين افراد از خدمات روان شناختي استفاده كنند تا بتوانند به پيشگيري و يا حتي درمان بپردازند تا كمتر دچار آسيب هاي رواني و اختلالات شخصيتي شوند.