نقش كاركردهاي شخصيت در پيش‏بيني شدت آشفتگي در دانشجويان

كارگروه اختلالات شخصيت DSM-5، اختلالات عملكرد شخصيت را به‌عنوان عنصر اصلي آشفتگي پيشنهاد كرده است. اين پژوهش باهدف بررسي رابطه سطح عملكرد شخصيت با شدت آشفتگي افراد انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه تبريز به تعداد 17523 نفر در جريان سال تحصيلي 1400-1401 بودند. روش نمونه‌گيري اين پژوهش، نمونه‌گيري در دسترس بود. روش تعيين حجم نمونه، جدول مورگان بود كه از طريق آن 381 نفر از دانشجويان انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل: پرسشنامه سطح عملكرد شخصيت مبتني بر DSM – 5 و مقياس كلي شدت آشفتگي بود. از همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه هم‌زمان براي تحليل داده‌ها استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از 25 spss استفاده شد. طبق نتايج بين سطح عملكرد شخصيت با شدت آشفتگي رابطه معني‌داري وجود داشت (05/0 p). از طرفي سهم قابل‌توجهي از واريانس شدت آشفتگي توسط سطح عملكرد شخصيت تبيين شد. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت سطح عملكرد شخصيت توانايي پيش‌بيني شدت آشفتگي دانشجويان را دارد.