بررسي تأثير مداخله والدين بر آموزش آنلاين با توجه به نقش واسطه‌اي خودكنترلي دانش‌آموزان

آموزش آنلاين در سال‌هاي اخير به عنوان يك روش مهم براي انتقال دانش و آموزش در سطح بالا مورد توجه قرار گرفته است. عليرغم جنبه‌هاي مثبت، آموزش با استفاده از اينترنت به كاربران بخصوص كودكان آسيب مي‌رساند. بيشترين آسيب، ايجاد انزواي اجتماعي است كه همراه با فقدان تعامل بين همسالان و معلمان باعث ترويج مهارت‌هاي ارتباطي ناكافي در افراد مي‌شود. هدف اصلي اين مطالعه، تأثير مداخله والدين بر آموزش آنلاين با توجه به نقش واسطه‌اي خودكنترلي دانش‌آموزان است. اين مطالعه يك پژوهش كاربردي با رويكرد توصيفي-همبستگي است. جامعه آماري مطالعه شامل دانش‌آموزان پايه يك دبيرستان هاي شهر اردكان است كه 70 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي بدون جايگذاري انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه استاندارد پارناما و همكاران است. براي تحليل داده‌ها از روش كمترين مربعات خطا استفاده شد و نرم‌افزار PLS مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مداخله والدين تأثير معني‌دار مثبت بر كيفيت آموزش آنلاين دارند. نقش واسطه‌اي خودكنترلي در تأثير مداخله والدين در خطرات آموزشي تأييد شد، اما نتايج نشان داد كه خودكنترلي تأثير مستقيم بر كيفيت آموزش آنلاين ندارد. نتايج نشان داد، مداخله‌گري والدين در آموزش آنلاين مي‌تواند آسيب‌ها آموزش آنلاين را براي دانش آموزان كاهش دهد. تربيت سخت و سبك‌هاي فرزند پروري مستبدانه مي‌تواند تأثير منفي بر نوجوانان داشته باشد زيرا پيوندهاي عاطفي ضعيف، شيوه‌هاي آمرانه و كنترل و نظارت شديد، آنها را مجبور ميكند در پي رهايي از مقررات و قوانين انعطاف‌ناپذير خانواده‌ باشند.