ملاحظات فرهنگي در كاربرد درمان كاهش گناه ناشي از تروما

پژوهش حاضر با هدف بررسي ابعاد فراهنگي در درمان كاهش گناه ناشي از تروما انجام گرفت. به اين منظور تعداد چهار نفر از بازماندگان زن افراد خودكشي كننده كه متقاضي شركت در پژوهش بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از آن آزمودني ها طي شش جلسه 90 دقيقه اي مورد مداخله با اين روش درماني قرار گرفتند. در جلسات مشخص شد كه روش مقابله اي افراد براي روبه-رو نشدن با هيجانات مرتبط با خودكشي عزيزانشان اين است كه باور داشته باشند دعا و طلسم، در اين شرايط دخيل بوده است. همچنين اشاره شده كه افراد نياز است ابتدا با هيجانات و افكارشان بعد از تروما آشنا شوند و سپس به سمت ارزش ها از جمله معنويت بروند. در حالي كه در جوامع مسلمان كه حوادث را خواست خدا مي دانند، قرار دادن ناسازگارانه خدا در جايگاه دليل حادثه منفي، باعث مي شود خشم زيادي را تجربه كنند، نتوانند مسئوليت را به درستي تحليل كنند و حتي در ادامه ممكن است براي حركت در جهت ارزش هاي معنوي دچار مشكل شوند. اين چهارچوب جديد با يكپارچه كردن موضوعات فرهنگي و مذهبي در درمان كاهش گناه ناشي از تروما مي تواند باعث شود اين درمان براي افراد بيشتري كاربرد داشته باشد و تحقيقات آينده را جهت بدهد.