اثربخشي طرحواره درماني هيجاني بر خودتنظيمي هيجاني بيماران مبتلا به سرطان پستان

سرطان به عنوان عامل استرس‌زاي منفي، تأثير جدي بر سلامت جسمي و رواني مبتلايان دارد. اين امر لزوم مداخلات روان‌شناختي را در اين بيماران ضروري مي‌سازد، لذا اين پژوهش با هدف اثربخشي طرحواره درماني هيجاني بر خودتنظيمي هيجاني بيماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد. طرح اين پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون -پس‌آزمون- با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش همه بيماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه كننده به مركز غير دولتي سرطان‌شناسي بالغين در اروميه را شامل شد. با روش نمونه‌گيري هدفمند (با در نظر گرفتن ملاك‌هاي ورود) 30 بيمارانتخاب و سپس به‌صورت تصادفي در دو گروه‌ آزمايش و گواه (هر كدام 15 بيمار) به كار گرفته شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودتنظيمي هيجاني هافمن و كاشدن (2010) بود. بعد از 12 جلسه طرحواره درماني هيجاني نتايج آزمون تحليل كوواريانس نشان داد كه تفاوت ميانگين نمرات خودتنظيمي هيجاني بعد از طرحواره درماني هيجاني در مقايسه با گروه كنترل معنادار بود. به طوري كه طرحواره درماني هيجاني باعث افزايش خودتنظيمي هيجاني گرديد (p 0.05). بر اين اساس به متخصصان اين حوزه پيشنهاد مي‌شود براي افزايش خودتنظيمي هيجاني بيماران مبتلا به سرطان در كنار ساير مداخلات، طرحواره درماني هيجاني را به‌كار ببرند.