مقايسه اثربخشي طرح واره درماني و درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر نشانگان خستگي مزمن و اضطراب سلامت در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس

پژوهش حاضر باهدف مقايسه اثربخشي طرح واره درماني و درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر نشانگان خستگي مزمن و اضطراب سلامت در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس انجام شد. روش پژوهش با طرح پيش آزمون_ پس آزمون است. جامعه آماري كليه بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس استان مركزي در سال 1400 بودند. نمونه هاي آماري به صورت دردسترس به تعداد 45 نفر انتخاب و سپس به صورت تصادفي به 3 گروه شامل طرحوره درماني (15 نفر)، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (15 نفر) و كنترل (15 نفر) جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه خستگي مزمن (CFS) و پرسشنامه اضطراب سلامت (2002) بودند و طرحواره درماني و درمان مبتني بر تعهد و پذيرش تنظيم شدند. درنهايت از تحليل كوواريانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 براي تحليل داده ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين اثر طرح واره درماني و درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر نشانگان خستگي مزمن و اضطراب سلامت تفاوت معناداري وجود دارد و مقدار ضريب اتا نيز نشان داد كه ميزان ضريب اتا براي تأثير گروه-ها براي متغيرهاي نشانگان خستگي مزمن (557/7=F) و اضطراب سلامت (110/14=F) در سطح 001/0 معني دار بوده است، بنابراين مي توان گفت كه بين سه گروه در نمرات پس آزمون بعد از تعديل نمرات پيش آزمون تفاوت معني داري وجود دارد. علاوه براين، نتايج حاصل از اجراي آزمون آماري t همبسته نشان داد كه تفاوت معني داري بين تغييرات ميانگين خستگي مزمن و اضطراب سلامت در ميان بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس بعد از يك ماه در گروه طرحواره درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در مرحله پيگيري مشاهده نمي شود و اين نتايج تاييد مي كند كه طرحواره درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خستگي مزمن و اضطراب سلامت در ميان بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس از پايداري مناسبي برخوردار بوده است.