بررسي راهبردهاي نوين براي آموزش ارتباط تصويري در ايران

كيفيت يك نظام آموزشي را دانش، مهارت و نگرشهاي دانش آموختگان آن نظام معين مي سازد. دوران معاصر به دليل سير تحول فناوري هاي آن نيازمند ديدگاههاي نوين در عرصه آموزش است تا بتواند با نيازهاي در حال تغيير آن همسازي نمايد .آموزش هنر نيز از اين امر مستثني نيست. در ميان هنرها، آموزش ارتباط تصويري )كه در اصطلاح، گرافيك هم ناميده مي شود(، اخيرا با طيف وسيعي از راهبردهاي نوآورانه در كشورهاي مختلف آموزش داده مي شود. در اين ميان نقش حضور رايانه و سامانه هاي تحت وب نيز بسيار قابل توجه است. پژوهش پيش رو به بررسي كاركرد نظام آموزشي نوين در حوزه ارتباط تصويري مي پردازد. ساختار هاي نوين در آموزش ارتباط تصويري با تكيه بر لزوم تغيير نگرش و انتخاب دستگاه نوين فكري به طراحي ايده مي پردازد .با توجه به كارآمد بودن ارتباط تصويري در عصر حاضر و نياز جامعه به اين رشته لازم است كه بر اساس روش هاي نوين و سپس بهينه نمودن و بازنگري مجدد اين رشته اقدام نمود. آموزش هاي اصولي و نظام يافته و برنامه ريزي هاي بلندمدت مي توانند به ارتقاي سطح آموزش هنر به خصوص ارتباط تصويري هدفمندي بدهند. سيستم آموزش كنوني كشور بايد بر اساس شيوه هاي فكري هزاره سوم قرار گيرد. در روش سنتي آموزش ارتباط تصويري به تنهايي كار آمد نبوده و در روش نوين آموزش اين رشته بايد بيشتر از گذشته باعث بروز قابليت و ظرفيت هاي فكري و ذهني و تاثيرش در جامعه معاصر شود و همگام با نيازهاي جامعه پيش رود.