بررسي عوامل موثر بر بهبود وضعيت صنايع دستي ايران

صنايع دستي ايران حاصل تلاشها و خلاقيتهاي نياكان ما است كه بايد در حفظ و شناساندن آن به دنيا تلاش كنيم .ايران كشوري غني در زمينه صنايع دستي و مواد اوليه آن ميباشد. اين صنايع دستي شايد در ابتدا براي رفع نياز و آسانتر نمودن زندگي توسط مردم توليد شده باشند، اما امروزه نه تنها جنبه كاربردي دارد، بلكه ميتوان جهت تزئين و زيباسازي فضا از آنها استفاده نمود. ايران در زمينۀ هنرهاي شيشه گري، سفالگري، نمدمالي، بافت گليم، جاجيم، قالي-بافي، پارچه هاي ابريشمي، پشمي، نخي، چوب كاري، قلابدوزي و ... فعاليتهاي چشمگيري دارد كه در گوشه و كنار اين كشور پهناور از كودكان و نوجوانان گرفته تا پيرزنان و پيرمردان مشغول توليد اين صنايع هستند. متاسفانه در سال-هاي اخير با واردات بي رويه صنايع دستي بي كيفيت از كشورهاي مختلف نظير چين، هنرهاي مردم ما در بازار رنگارنگ محصولات چيني ناديده گرفته شده و تلاش اين عزيزان بي پاسخ مانده است. هدف اين پژوهش بررسي صنايع دستي و چالشهاي آن و ارائه راهكارهايي در جهت بهبود وضعيت صنايع دستي و هنرمندان اين حوزه و جايگاه كشور در اين زمينه ميباشد. روش تحقيق توصيفي- تحليلي ميباشد و اطلاعات آن به صورت كتابخانهاي و ميداني جمعآوري شده است. در اين راستا پژوهش حاضر با اين سوال اساسي رو به روست كه در راستاي بهبود وضعيت صنايع دستي ايران، چه راهكارهايي ميتوانند كارساز باشند؟ با توجه به نتايج حاصل در اين پژوهش مشخص ميشود كه راهكارهايي همچون راه اندازي تجارت الكترونيك، برپايي اتحاديه ها و تعاونيها در اين زمينه، بهبود كيفيت بسته بندي محصولات صنايع دستي، شركت در نمايشگاههاي خارجي صنايع دستي، ايجاد فرهنگ سازي در زمينۀ تشويق به خريد صنايع دستي بومي و غيره ميتواند جهت بهبود وضعيت صنايع دستي ايران راهگشا باشد