ملموس سازي آموزش روشهاي شبيه سازي محيط واقعي در آموزش مرمت با معرفي نمونه هاي كارگاهي

امروزه آموزش دانشگاهي، خصوصا در رشته هاي عملي، تفاوت چشمگيري با گذشته دارد و عدم توجه به اين موضوع ميتواند منجر به ناكارآمدي و بيهودگي برنامه هاي آموزشي گردد. توجه به شرايط محيطي و فيزيكي مكانهاي آموزشي و همچنين بومي سازي آموزش يكي از راهبردهاي اساسي در كارآمدي و افزايش بهره وري آموزش ميباشد. محيط همواره يكي از مهم ترين عواملي بوده كه در يادگيري و آموزش نقش كليدي دارد؛ ويگوتسكي يكي از معروفترين نظريهپردازان رشد شناختي معتقد است: «كنش متقابل ميان يادگيرنده و محيط اجتماعي او اهميت بسزايي دارد». خلق فرصت و مديريت رويداد در فضاي دانشگاه اتفاقيست كه علاوه بر تزريق انگيزه و جلب مشاركت همگان، ميتواند به عنوان ممارستي اصلاحگرايانه و مجالي بيبديل براي دانشجويان بدل گردد. ايجاد ارتباط ميان دروس دانشگاهي، فضاي محيطي دانشگاه و جامعه حرفه اي بيروني با توجه به نياز روز و امكانات و ظرفيتهاي موجود ميتواند اين سه گانه پراهميت را به اضلاع برنامه ريزي آموزشي بدل نموده، مثلث رشته، دانشگاه و شهر را به سه ضلعي تبديل كند كه به هر مكان دانشگاهي هويتي مستقل اعطا نمايد. به اين مفهوم كه براي مثال دانشجوي رشته مرمت دانشگاه سمنان، در عين برخورداري از دانش عمومي مرمت، متفاوت از دانشجوي مرمت دانشگاه اصفهان تربيت شود و به عبارت ديگر، آموزش دانشگاهي به دانشجويان و دانشگاهيان هويتي منحصربهفرد بدهد. راهبردي كه ميتواند علاوه بر رفع نيازهاي منطقه اي ناشي از بوميسازي رشته ها و تنوع ديدگاه منجر به توليد كاربردي تر و گسترده تر دانش گردد. چنين تجربه اي به صورت عملي در گروه مرمت دانشگاه سمنان آزموده شده، و مزايا و فوايد آن به عينيت درآمده است كه در اين مقاله به آن پرداخته ايم