ارائه مدل مفهومي مبتني بر شاخص‌هاي شبكه‌سازي در پارك‌هاي علم و فناوري

Providing a conceptual model based on networking indicators In science and technology parks

پارك‌هاي علم و فناوري به عنوان يكي از كنش‌گران و بازيگران اصلي اكوسيستم نوآوري و فناوري؛ با هدف توسعۀ اقتصاد دانش‌بنيان، افزايش نوآوري فناورانه، مديريت جريان فناوري و اشتغال‌زايي متخصصين بوجود آمده اند. در سال‌هاي اخير ايجاد و توسعه پارك هاي علم و فناوري شتاب قابل ملاحظه اي داشته و نقش و تأثير اين مؤسسات و كاركردهاي متنوع آنان به عنوان بخشي از زيرساخت هاي نوآوري و فناوري بر رشد و توسعه اقتصاد دانش بنيان روز به روز نمايان تر مي‌گردد. كارآئي و اثربخشي عملكرد پارك ها در فرايند تعامل و همكاري با ديگر بازيگران زيست بوم نوآوري و فناوري از جمله دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقيق و توسعه، مراكز صنعتي و ارتباط با محيط تقويت مي‌شود. از اين رو بررسي و شناخت فرايند شبكه سازي در پارك هاي علم و فناوري بسيار حائز اهميت است. هدف اين پژوهش شناسايي شاخص هاي شبكه سازي و ارائۀ مدل مفهومي شبكه‌سازي در پارك‌هاي علم و فناوري است. رويكرد اين تحقيق فراتركيب بوده كه در آن از روش باروسو و سندلوسكي استفاده شده است. شاخص هاي اصلي شامل ارتقاء سطح محصولات، اطلاعات، افزايش سهم بازار، اهداف (اهداف پارك، اهداف اجتماعي- اقتصادي و زيست محيطي)، ايجاد ارزش، بهره برداري از فرصت هاي موجود در پارك، بهينه‌سازي منابع، توسعه محصول جديد، دانش اعم از دانش بازار؛ شركا و هم آفريني دانش، عملكرد بين المللي و تجاري پارك، فرصت سازي به واسطه بازار، مديريت، نياز به منابع و منابع عملياتي، ايجاد و توسعه روابط و يادگيري سازماني هستند.