بررسي ترجمه كشف الاسرار بر اساس راهبرد بومي سازي و بيگانه سازي

شكي نيست كه يكي از دلايل ترجمه قرآن، نيازهاي بشر به خصوص فارسي زبان به آگاهي از كلام خداوند بود. رشيدالدين ميبدي در اثر ارزشمند خود (كشف الاسرار و عدة الابرار) به اين فن دست يافته و براي اولين بار قرآن را در سه بخش، ترجمه، تفسير و تأويل نموده است. اغلب پژوهش هاي پيرامون اين اثر به بررسي بخش سوم پرداخته اند، لذا پژوهش حاضر به بررسي بخش اول اين تفسير خواهد پرداخت و ارزيابي كيفيت ترجمه آن كه همواره اهميت ويژه اي داشته مورد بررسي وتحليل قرار خواهد گرفت ، گفتني است با توجه به وجود نگرش هاي مختلف نسبت به ترجمه و تفاوت برداشت ها از مفهوم كيفيت به همين روي تفاوت در راهبردهاي ارزيابي امري اجتناب ناپذير است، يكي از اين راهبردها، بومي سازي و بيگانه سازي بوده كه از راهبردهاي كلان ترجمه و هدف از آن برجسته سازي متن مقصد يا متن مبدأ است. در اين پژوهش تلاش نموديم تا اين ترجمه بر پايه كشف نمادهاي راهبرد بومي سازي يا بيگانه سازي در ترجمه مزبور با روش توصيفي و تحليلي استوار گردد. برآيند پژوهش نشان مي دهد در ميان نمادهاي بومي سازي بسط، گسترش ، تصريح ، هنجارگرايي و ترادف و در ميان نمادهاي بيگانه سازي هنجارگريزي ، رعايت نكردن اصل يكنواختي ، وامگيري ، معادل يابي نا همگون اتصال ساختاري متن ، وترجمه ناقص بيشترين كاربرد را دارند ، با كشف اين نمادها روشن مي شود كه يك نوع تعادل بين آنها حكم فرماست، و سمت وسوي ترجمه نيز به هيچكدام از راهبردها گرايش داده نشده است.